Zaburzenia odżywiania (ED − eating disorders), jako szeroki zakres nieprawidłowych zachowań żywieniowych (dieta restrykcyjna, objadanie się, stosowanie środków przeczyszczających i inne niezdrowe nawyki żywieniowe), mają znaczący wpływ na samopoczucie emocjonalne oraz fizyczne. W niektórych przypadkach mogą sugerować konkretną diagnozę ED, np. jadłowstręt psychiczny, bulimia, kompulsywne objadanie się i inne określone zaburzenia jedzenia i odżywiania (OSFED − other specified feeding or eating disorder)¹.

Zaburzenia odżywiania to złożone nieprawidłowości w mózgu, które dotykają miliony ludzi na całym świecie. Etiologia tych chorób nie jest w pełni poznana, ale coraz liczniejsze publikacje na ten temat sugerują, że stres i lęk mogą odgrywać kluczową rolę w ich rozwoju. Badania kliniczne wskazują na związek między wystąpieniem stresu i ED a ekspresją objawów, podobny do tego, który zaobserwowano w stresie oraz uzależnieniu od narkotyków². W przypadku osób cierpiących na zaburzenia odżywiania jedzenie służy zazwyczaj do radzenia sobie z emocjami i innymi trudnymi sytuacjami, np. z chronicznym stresem, co prowadzi do wspomnianych niezdrowych zachowań żywieniowych.

Należy podkreślić, że stres może w znaczący sposób wpływać na zachowania żywieniowe i wiąże się z rozwojem oraz zaostrzeniem zaburzeń odżywiania. Wysoki poziom stresu może prowadzić do zmian w zachowaniach żywieniowych, a zaburzenia odżywiania, takie jak jadłowstręt psychiczny, wiążą się z większym ryzykiem stresu. Oba procesy wzajemnie się napędzają. Stres może powodować, że ludzie angażują się w emocjonalne jedzenie, co prowadzi m.in. do spożywania pokarmów o wysokiej zawartości tłuszczu i cukru, a to z kolei może dodatkowo wzmocnić stresowe zachowania żywieniowe. Co więcej, stres powiązano z rozwojem kompulsywnego objadania się, ponieważ może on wywołać chęć przejadania się jako mechanizm radzenia sobie z problemem pierwotnym². Uważa się, że doświadczanie stresu psychicznego jest ważnym czynnikiem przyczyniającym się do nadmiernego spożycia pokarmów wysokoenergetycznych, co dodatkowo wpływa na zmiany metaboliczne oraz otyłość³. Przekrojowe badanie z wykorzystaniem kwestionariuszy wypełnianych przez uczestników, oceniające związek między rozregulowaniem emocji, stresem psychicznym, jedzeniem emocjonalnym i masą ciała (BMI – body mass index) u dorosłych w wieku od 20 do 35 lat, wykazało, że rozregulowanie emocji można uznać za przyczynę wyższego poziomu stresu psychicznego i jedzenia emocjonalnego, co z kolei łączy się z wyższym BMI⁴.