Komórki układu odpornościowego

Kolorowany obraz skaningowej mikroskopii elektronowej przedstawia makrofaga (niebieski) i limfocyt (bladoróżowy) w węźle chłonnym. Makrofag to komórka tkanki łącznej wywodząca się z komórek prekursorowych pochodzących ze szpiku kostnego. Bezpośrednio wywodzi się z monocytów, które opuściły krew. Makrofagi dzielimy na osiadłe i wędrujące. Ich głównym zadaniem jest funkcja obronna organizmu: fagocytoza oraz synteza różnych produktów biorących udział w procesach immunologicznych. Przeciętny makrofag może sfagocytować 100 bakterii. Limfocyty dzielimy na limfocyty B i limfocyty T, często też zalicza się do nich komórki NK, głównie ze względu na morfologię i sposób uśmiercania zakażonych komórek podobnych do limfocytów T. Niemniej jednak komórki NK nie potrafią swoiście rozpoznawać antygenów. Istnieje też subpopulacja limfocytów T wykazujących pewne cechy wspólne z komórkami NK, które określane są mianem limfocytów NKT.