Sympozjum: choroby naczyniowe mózgu

Aktualne „Sympozjum” poświęcone jest chorobom naczyniowym mózgu i sposobom ich leczenia. Udar mózgu jest jednym z najtragiczniejszych doświadczeń chorobowych, jakie spotykają ludzi. Choroby naczyniowe mózgu wciąż są obarczone wysokim ryzykiem śmierci i współczynnikiem trwałego kalectwa. Co więcej, obecnie istnieje niewiele metod leczenia, które w rzeczywisty sposób wpływają na ich naturalny przebieg. Stąd tak duży wysiłek społeczeństw i nauk medycznych w przeciwdziałaniu rozwojowi miażdżycy i jej skutkom. Bez wątpienia w ostatnich latach na tym froncie walki z siłami natury dokonał się istotny postęp. Przede wszystkim poznano czynniki ryzyka rozwoju chorób sercowo-naczyniowych, które są wspólne dla zawału serca i udaru mózgu. Dowiedziono także, że przeciwdziałanie tym czynnikom i uzyskanie optymalnej kontroli nad nimi istotnie zmniejsza częstość występowania powikłań sercowo-naczyniowych. Do powszechnej profilaktyki chorób naczyniowych wprowadzono leki antyagregacyjne i statyny. Szeroko dostępne stały się także badania pozwalające na wczesne wykrycie niemych klinicznych zwężeń tętnic wieńcowych i szyjnych. Liczba czynników mogących przepowiadać wystąpienie poważnego incydentu sercowo-naczyniowego jest znaczna i wciąż rośnie. W jednym z ostatnich badań populacyjnych Framingham Heart Study ustalono, że są nimi również mniej znane markery, takie jak peptyd natriuretyczny typu B, proteina C-reaktywna, renina, a w mniejszym stopniu również homocysteina. Istotne znaczenie prognostyczne ma równoczesna obecność wielu czynników ryzyka, a występowanie jednego z nich tylko umiarkowane.