prof. dr hab. n. med. Dariusz Moczulski

Szanowni Państwo!

Medycyna składa się z dwóch części i dopiero połączenie ich razem czyni ją tym, czym jest. Pierwsza część to wiedza medyczna. Bez niej nie ma medycyny, ale ona sama nie jest medycyną. Dopiero wykorzystanie wiedzy medycznej w odpowiedni sposób powoduje, że możemy mówić o medycynie. Chodzi tu o wykorzystanie jej zgodnie z zasadami etycznymi, według których na pierwszym miejscu powinniśmy stawiać życie i zdrowie chorego. Postawienie na pierwszym miejscu czegoś innego nie czyni z wiedzy medycznej medycyny. Pojawiają się jednak pewne pokusy, aby wiedzę medyczną wykorzystywać do innych celów, na przykład politycznych, ekonomicznych czy, o zgrozo, jako broń. Próbuje się to robić w sposób podstępny, głośno wykrzykując hasło „zdrowie i życie chorego najwyższą wartością”, ukrywając przy tym prawdziwy zamiar swojego działania. Postępowanie takie może być bardzo skuteczne, ale w mojej opinii jest ono najokrutniejsze i najhaniebniejsze, jakie mogę sobie wyobrazić. Krzycząc na całe gardło „zdrowie i życie chorego najwyższą wartością”, można ludzi mamić, oszukiwać, a nawet im szkodzić. Kto ma pilnować, aby wiedza medyczna była wykorzystywana jedynie do tworzenia za jej pomocą medycyny? Kto najlepiej rozumie, na czym polega medycyna? To my, lekarze, powinniśmy pilnować, aby nie wykorzystywać wiedzy medycznej do celów innych niż medycyna. Oczywiście sami też nie powinniśmy ulegać takiej pokusie.

W obecnym numerze „Medycyny po Dyplomie” polecam artykuł „Choroba Parkinsona i inne przyczyny parkinsonizmu u osób w podeszłym wieku”. Warto przypomnieć sobie to zagadnienie. Wprawdzie największe doświadczenie w rozpoznawaniu i terapii tej choroby mają neurolodzy, lecz każdy z nas może wcześnie rozpoznać pierwsze jej objawy i odpowiednio pokierować pacjenta do dalszej diagnostyki i leczenia.