prof. dr hab. n. med. Dariusz Moczulski

Szanowni Państwo!

Jeżeli w nauce i w medycynie odda się komuś całkowitą władzę, aby mógł decydować, co jest, a co nie jest prawdą, to władza ta stanie się podstawą nieskończonej liczby pokus i wynikających z tego nieprawidłowości. Ktoś taki będzie mógł bez ograniczeń wspierać jednych i eliminować drugich. Historia pełna jest takich działań, które nawet na wieki hamowały rozwój nauki i medycyny. Znamy wiele przykładów represji wobec osób, które starały się poszukiwać prawdy wbrew narzuconej przez posiadających władzę narracji. Postęp nauki polega więc na wiecznym sporze różnych punktów widzenia w celu poszukiwania optymalnych rozwiązań. Cytując Tadeusza Kotarbińskiego: „Trzeba podważać wszystko, co się da podważyć, gdyż tylko w ten sposób można wykryć to, czego podważyć się nie da”.

W mojej ponad 30-letniej praktyce lekarskiej byłem świadkiem kilku zmian w sposobie leczenia – powstawały nowe metody, ale również zrezygnowano z kilku z nich w wyniku zdobytego doświadczenia.

Ktoś, kto twierdzi, że ma prawo do tworzenia niepodważalnych dogmatów w nauce, nie rozumie, na czym ona polega. Ktoś, kto twierdzi, że posiadł całą wiedzę medyczną, stracił całkowicie pokorę wobec medycyny. Śmiem twierdzić, że cała zdobyta przez człowieka do tej pory wiedza medyczna stanowi jedynie jej niewielki ułamek. Śmiem również twierdzić, że poznanie całej wiedzy medycznej jest tak mało prawdopodobne jak zdobycie całkowitej wiedzy na temat gwiazd, których światło leci do nas miliardy lat.

Strzeżmy się więc ludzi, którzy nie mają wątpliwości, co jest, a co nie jest prawdą w nauce i medycynie. Strzeżmy się ich, aby w zawodzie lekarza nadal zdrowie i życie chorego pozostawały najwyższym dobrem, a sumienie lekarza najwyższym sędzią.

W obecnym numerze „Medycyny po Dyplomie” polecam artykuł „Zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego”. W związku z tym, że problem ten dotyczy istotnej części naszych pacjentów, warto jeszcze raz poukładać sobie wiedzę na ten temat.