prof. dr hab. n. med. Adam Stępień

Szanowni Państwo!

W okresie urlopowym najczęściej nadrabiamy zaległości w literaturze beletrystycznej. Mam nadzieję, że znajdą Państwo czas także na przeczytanie naszego pisma. W tym wydaniu „Neurologii po Dyplomie” przedstawiamy artykuły dotyczące problemów klinicznych, z jakimi spotykamy się niecodziennie i które sprawiają sporo kłopotów diagnostycznych i terapeutycznych. Do takich bez wątpienia należy zakrzepica żył wewnątrzczaszkowych. Chorobę rozpoznajemy coraz częściej za sprawą wnikliwej diagnostyki u chorych z udarem mózgu, zwłaszcza u młodych pacjentów. Trudności diagnostyczne w takich przypadkach związane są z koniecznością wykonania szerokiej diagnostyki w poszukiwaniu możliwych przyczyn zwiększonej krzepliwości krwi. Korzystniejsze niż w udarach na tle miażdżycowym rokowanie zależy w dużej mierze od długotrwałego leczenia przeciwkrzepliwego, świadomie podejmowanego przez chorych.

Kolejnym artykułem, na który pragnę zwrócić uwagę, jest opracowanie dr. n. med. Jacka Brzezińskiego. Omawia on zalecenia Amerykańskiej Akademii Neurologii poświęcone przydatności fMR w rzadko stosowanej metodzie terapeutycznej padaczki – leczeniu operacyjnym. Takie postępowanie w padaczce opornej na leczenie i z udokumentowanym ogniskiem padaczkorodnym ma swoich zagorzałych zwolenników i przeciwników. Pozostaje poważnym problemem medycznym.

W 2014 r. Międzynarodowa Liga Przeciwpadaczkowa podjęła się zdefiniowania na nowo określeń: padaczka, zespół padaczkowy, ognisko padaczkowe czy neuronalna sieć padaczkorodna. Padaczka ma bowiem szeroki zakres aspektów klinicznych wymagających indywidualnego podejścia i rozważenia. U podłoża dyskusji na ten temat legły odkrycia neurofizjologii klinicznej i badań funkcjonalnych z zastosowaniem rezonansu magnetycznego z ostatnich lat. Pokłosiem tych rozważań jest prezentowane obecnie stanowisko dotyczące badań czynnościowych i ich przydatności przy kwalifikowaniu chorych do zabiegu operacyjnego. W stanowisku Międzynarodowej Ligi Przeciwpadaczkowej wyraźnie widać troskę o konsekwencje behawioralne i psychiatryczne dla chorego poddanego współczesnym metodom leczenia. Poznanie zjawisk neurobiologicznych zachodzących w mózgu u pacjentów z padaczką jest podstawą postępu w wyborze strategii leczenia. Jak podkreśla autor artykułu, przy kwalifikowaniu do zabiegu operacyjnego nie można opierać się na jednej metodzie diagnostycznej, zwłaszcza że niesie on poważne konsekwencje dla pacjenta. Jak już ustalono, fMR może być przydatny do przewidywania wpływu ewentualnej lobektomii skroniowej na funkcje językowe u chorych z padaczką. Pozostaje kwestią otwartą, jakie miejsce w przyszłości zajmie leczenie chirurgiczne.

Na zakończenie życzę Państwu udanego letniego wypoczynku. Do zobaczenia po wakacjach!