Padaczka jest jednym z najczęstszych przewlekłych schorzeń neurologicznych. U ok. 65% pacjentów z nowo rozpoznaną padaczką udaje się uzyskać dobrą kontrolę napadów po zastosowaniu pierwszego lub drugiego leku przeciwpadaczkowego. Leki nowej generacji odgrywają istotną rolę w leczeniu tej choroby ze względu na korzystny profil farmakokinetyczny, niewielką liczbę poważnych działań niepożądanych, niską teratogenność oraz możliwość zastosowania w schorzeniach współistniejących z padaczką.

Wprowadzenie

Padaczka jest jednym z najczęstszych przewlekłych schorzeń neurologicznych. Według najnowszych danych rozpowszechnienie aktywnej postaci choroby w populacji ogólnej wynosi 6,38 na 1000 osób, na tej podstawie liczbę chorych na padaczkę w Polsce można oszacować na 250 000. Mimo rozwoju nowoczesnych technik chirurgii, stosowania głębokiej stymulacji mózgu, stymulacji nerwu błędnego czy diety ketogennej podawanie leków przeciwpadaczkowych pozostaje jedynym wyborem i złotym standardem dla większości pacjentów z padaczką. Remisję napadów padaczkowych udaje się uzyskać u ok. 65% pacjentów z nowo zdiagnozowaną padaczką, w większości po zastosowaniu pierwszego (45,7%) lub drugiego (11,6%) leku przeciwpadaczkowego.

Od początku lat 90. zarejestrowano wiele nowych cząsteczek i obecnie dostępnych jest ponad 20 leków przeciwdrgawkowych. Stosowane leki hamują rozprzestrzenianie się wyładowań napadowych oraz występowanie napadów, nie eliminują jednak schorzenia będącego podłożem padaczki, co warunkuje wieloletnią, niekiedy trwającą całe życie farmakoterapię. Celami leczenia przeciwpadaczkowego są osiągnięcie całkowitej remisji napadów bez występowania objawów niepożądanych oraz poprawa jakości życia. Z tego powodu niezwykle istotny jest indywidualny wybór leku dla poszczególnych pacjentów, czyli terapia „szyta na miarę”, zarówno u osób z nowo rozpoznaną, jak i lekooporną padaczką.

Czynniki wpływające na wybór leku przeciwpadaczkowego przedstawione są w tabeli 1.

Skuteczność i zakres działania

Lewetyracetam to lek z grupy tzw. nowszych leków przeciwpadaczkowych. Został zarejestrowany w 1999 roku i wprowadzony na rynek farmaceutyczny w 2000 roku. Ma on unikalny mechanizm działania (wiąże się z białkiem pęcherzyków synaptycznych 2A) i nie wykazuje podobieństwa pod względem chemicznym do innych znanych leków przeciwpadaczkowych.

Cechuje go duża skuteczność, szeroki zakres działania i możliwość stosowania we wszystkich grupach wiekowych. Jest skuteczny w monoterapii napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u pacjentów od 16 roku życia z nowo rozpoznaną pada...