BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny u chorych z udarem mózgu
dr hab. n. med. Jan P. Bembenek
- Udar mózgu jest poważnym problemem klinicznym, drugą najczęstszą przyczyną zgonów i jedną z głównych przyczyn niesprawności dorosłych, dlatego niezmiernie istotne jest wspomaganie powrotu funkcji utraconych po udarze
- W artykule dokonano przeglądu aktualnych danych dotyczących wpływu selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny na poprawę stanu funkcjonalnego i rokowania po przebytym udarze mózgu oraz ich zastosowania w leczeniu depresji poudarowej
Udar mózgu jest drugą najczęstszą przyczyną zgonu i jedną z głównych przyczyn niepełnosprawności u dorosłych. Częstość jego występowania na świecie stale rośnie, co w głównej mierze wynika ze starzenia się populacji. Ponadto w krajach z niskim i średnim dochodem mieszkańców udar mózgu dotyka większej liczby młodych ludzi. Udar niedokrwienny jest częstszy (ok. 85% przypadków), ale udar krwotoczny jest odpowiedzialny za więcej zgonów i utraconych lat życia skorygowanych o niepełnosprawność. Zapadalność i śmiertelność z powodu udaru mózgu różnią się w zależności od kraju, regionu geograficznego i grupy etnicznej. Szczególnie w krajach o wysokim dochodzie nowe sposoby profilaktyki, leczenia w fazie ostrej i neurorehabilitacji doprowadziły do znacznej poprawy w ciągu ostatnich 30 lat w zakresie rokowania chorych z udarem, a przez to zmniejszenia obciążenia dla społeczeństwa, jakie niosą ze sobą konsekwencje udaru1.
Badania nad wpływem SSRI na poprawę funkcjonowania po udarze
W 2011 r. opublikowano wyniki badania FLAME (Fluoxetine for motor recovery after acute ischaemic stroke), największego wówczas badania porównującego skuteczność fluoksetyny (należącej do grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny [SSRI – selective serotonin reuptake inhibitors])2. Było to badanie podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo, do którego włączano chorych z 9 ośrodków we Francji z udarem niedokrwiennym i niedowładem lub porażeniem połowiczym. Za pomocą randomizacji przydzielono 118 chorych z udarem do grupy przyjmującej fluoksetynę (n = 59) lub placebo (n = 59), a ostatecznej analizie poddano 113 (57 z grupy fluoksetyny i 56 placebo). Obserwowano istotną poprawę siły mięśniowej ręki w skali Fugla-Meyera (FMA) w 90 dniu w grupie stosującej fluoksetynę (skorygowana średnia 34 punkty; 95% CI 29,7-38,4) w porównaniu z placebo (24,3 punktu; 95% CI 19,9-28,7; p = 0,003). Warto wspomnieć, że było to wówczas największe badanie oceniające wpływ SSRI na poprawę funkcji ruchowych po udarze, we wcześniejszych udział brało 83,4 205 oraz 48 chorych6. Podsumowanie tych badań przedstawiono w tabeli 1.
