prof. dr hab. n. med. Adam Stępień

Szanowni Państwo!

Letni wypoczynek dobiega końca i większość z nas powraca do swojej codziennej pracy i obowiązków. Mam nadzieję, że u większości naszego społeczeństwa wygrają rozsądek oraz postawa prospołeczna dla dobra ogólnego i osoby jeszcze niezaszczepione przeciwko COVID-19 poddadzą się szczepieniom niezwłocznie. Zwiększająca się liczba zachorowań notowana w całej Europie napawa obawą, że po wakacyjnych migracjach turystycznych w szpitalach może powtórzyć się sytuacja, którą obserwowaliśmy rok temu. Zapobiec temu mogą jedynie masowe szczepienia społeczeństw. Opór grup antyszczepionkowców trudno rozsądnie wytłumaczyć.

Pierwsze powakacyjne wydanie naszego pisma poświęcamy tematom trudnym i niejednokrotnie niemającym jeszcze bezpośredniego przełożenia w praktyce klinicznej. Są to jednak zagadnienia niezwykle ważne. Bez ich poznania medycyna nie dokona przełomu w leczeniu chorych, którym dzisiejsza medycyna ma niewiele do zaoferowania. Gorąco polecam Państwa uwadze artykuł mgr Patrycji Dzianok i dr hab. Ewy Nagańskiej poświęcony genomice obrazowej i omówieniu wyników ostatnio publikowanych badań oraz możliwości zastosowania tej metody w diagnostyce chorób ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Ta nowa dziedzina badawcza – określana jako genomika neuroobrazowa – rozwija się niezwykle szybko i może przybliżyć nas do poznania źródeł chorób neurozwyrodnieniowych takich jak stwardnienie zanikowe boczne, choroba Parkinsona, choroba Alzheimera i inne. Bez tej wiedzy nie osiągniemy postępu. Przed rokiem podczas wykładów American Academy of Neurology na sesji omawiającej dotychczasowe wyniki terapii tych chorób podkreślono, że do czasu poznania ich etiologii nie można mówić o postępie w terapii. Pisałem o tym w ostatnim wstępie, omawiając wyniki badań nad nowym lekiem w terapii choroby Alzheimera – adukanumabem. Mimo wypłukiwania przez lek amyloidu z mózgu nie osiągnięto zahamowania postępu otępienia. Trzeba pamiętać, że szeroko prowadzone współcześnie badania eksploracyjne mózgu z uwzględnieniem nauk podstawowych poszukujące markerów chorób neurologicznych przed ich ujawnieniem się klinicznym budzą wiele wątpliwości natury etycznej. Wybrzmiało to także w prezentowanym artykule. Niektóre środowiska społeczne domagają się nawet ich zaprzestania, upatrując w nich zbyt głębokiej ingerencji w naturę. Jak pokazuje historia, postępu w nauce nie da się jednak zahamować ani ograniczyć. Rozwój tych badań przyczyni się do poznania mechanizmu wielu chorób i pozwoli na przełamanie niemocy terapeutycznej.

Nie mniej ciekawe są pozostałe publikacje. Są one bliższe codziennej praktyce i nie powinny umknąć Państwa uwadze, dotyczą bowiem zagadnień takich jak postępowanie po jatrogennym uszkodzeniu nerwu twarzowego, terapia chorych po udarze zatorowym o nieznanym źródle czy też trudnej do leczenia tężyczki. Całość materiału jest zatem niezwykle ciekawa i wpisuje się w główny nurt współczesnej medycyny klinicznej.

Życzę Państwu spokojnej lektury i inspirujących wniosków z niej płynących.