BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Temat numeru
Genomika obrazowa – nowe narzędzie w diagnostyce chorób neurologicznych
mgr Patrycja Dzianok1
dr hab. n. med. Ewa Nagańska2
- Zarys zagadnień dotyczących genomiki obrazowej i omówienie wyników publikowanych badań w aspekcie zastosowania tej metody w diagnostyce schorzeń ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego (genomika neuroobrazowa)
- Badania przedobjawowe wykorzystujące genomikę obrazową jako metoda prewencji w wielu chorobach neurologicznych
Genomika obrazowa jest stosunkowo nową dziedziną badawczą, łączącą badania genetyczne i neuroobrazowe1,2. Podejście to pozwala na znalezienie charakterystycznych korelatów określonych zmian genetycznych (również genów ryzyka związanych z jednostkami chorobowymi) w wynikach badań obrazowych. Wyniki takich badań już teraz mogą być pomocne w procesie diagnostyki neurologicznej, a wraz z udoskonalaniem metody mogą stać się w przyszłości powszechnym etapem diagnostycznym w praktyce ambulatoryjnej.
W 2003 r. opisano w całości genom człowieka3, co spowodowało gwałtowny rozwój medycyny molekularnej. Podatność na zachorowanie i odpowiedź na leczenie różnią się u poszczególnych pacjentów ze względu na reprezentowaną przez nich różnorodność genetyczną. To właśnie geny są swoistymi instrukcjami, według których funkcjonuje cały organizm. Genomika obrazowa może stać się metodą integrującą wiele kierunków pożądanych we współczesnej medycynie spersonalizowanej.
Diagnostyka a genomika obrazowa
Podstawowe elementy diagnostyki neurologicznej obejmują szczegółowy wywiad i badanie przedmiotowe z oceną poszczególnych funkcji układu nerwowego (w tym wyższych procesów poznawczych na podstawie wyników testów psychologicznych i ewentualnie konsultacji psychiatrycznej). Istotnym uzupełnieniem są również badania laboratoryjne, w tym płynu mózgowo-rdzeniowego, badania neuroobrazowe: tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, często z opcją naczyniową (angio-MR), pozytonowa tomografia emisyjna (PET – positron emission tomography), oraz badania elektrofizjologiczne, takie jak elektroencefalografia (EEG) i potencjały wywołane (ERP – event-related potentials) oraz elektromiografia (EMG – electromyography). Badania genetyczne w diagnostyce neurologicznej są wykorzystywane znacznie rzadziej, zwykle w celu potwierdzenia rozpoznania, między innymi w przypadku diagnozowania choroby Huntingtona.
Nacisk na interdyscyplinarność i inkluzyjność w badaniach medycznych przyniósł rozwój genomiki obrazowej, która łączy dwie dziedziny: badania genetyczne i obrazowanie medyczne. W polskim środowisku medycznym coraz częściej spotykanymi terminami są...
Dokonując jednego z ogólnych podziałów chorób w aspekcie etiologii, można wyróżnić schorzenia o charakterze dziedzicznym (np. choroby jednogenowe) i przypadki sporadyczne. W przypadku tych drugich znaczącą rolę w zachorowaniu odgrywają zmiany gene...