Metody terapii komplementarnej w chorobie Parkinsona

prof. dr hab. n. med. Józef Opara

Wydział Fizjoterapii, Akademia Wychowania Fizycznego im. J. Kukuczki w Katowicach

Adres do korespondencji:

prof. dr hab. n. med. Józef Opara

Wydział Fizjoterapii, Akademia Wychowania Fizycznego

im. J. Kukuczki w Katowicach

ul. Mikołowska 72b, 40-065 Katowice

e-mail: jozefopara@wp.pl

  • W niniejszym artykule dokonano przeglądu doniesień na temat aktualnego stanu wiedzy o metodach terapii komplementarnej, które są stosowane w leczeniu uzupełniającym choroby Parkinsona (PD – Parkinson’s disease), czyli: ajurwedzie, akupunkturze, choreo- i muzykoterapii oraz interwencjach umysł–ciało (MBI – mind–body interventions) typu joga, tai chi, qigong i pilates

Pomimo systematycznego postępu w medycynie leczenie choroby Parkinsona wciąż nie satysfakcjonuje ani pacjentów, ani personelu medycznego. Dlatego duże zainteresowanie wzbudzają metody komplementarne wspomagające leczenie konwencjonalne.

Różne oblicza medycyny

Metodologia

Na początku warto uściślić pojęcia „medycyna komplementarna”, „medycyna alternatywna”, „medycyna niekonwencjonalna”. Powszechnie używany portal Wikipedia podaje, że na tę pierwszą składają się praktyki zdrowotne w szerokim zakresie, niebędące częścią tradycji danego kraju, medycyny konwencjonalnej ani biomedycyny oraz niewchodzące w skład systemu opieki zdrowotnej, choć w niektórych krajach stosowane są zamiennie z medycyną tradycyjną. Komplementarna tworzy wraz z alternatywną tzw. medycynę integracyjną (CAM – complementary and alternative medicine).

W Polsce medycyna komplementarna stosowana jest podczas standardowej opieki medycznej, alternatywna zaś zamiast tej opieki1. World Health Organization (WHO) uznaje jako fakt, że społeczności regionu zachodniego Pacyfiku szeroko korzystają z medycyny tradycyjnej i komplementarnej w leczeniu różnych problemów zdrowotnych, począwszy od drobnych dolegliwości po choroby zagrażające życiu. Czasami jest to jedyna dostępna i niedroga opcja, zwłaszcza w odległych lub słabo obsługiwanych medycznie obszarach, dlatego pełni ważną funkcję w podstawowej opiece zdrowotnej2. Rosnące zainteresowanie społeczeństw tymi metodami wymusiło w niektórych krajach pewne regulacje prawne. W Wielkiej Brytanii Complementary and Natural Healthcare Council (CNHC) ustaliła listę 7 metod wspieranych przez brytyjski system zdrowia (NHS – National Health Service). Są nimi3:

  • technika Alexandra
  • aromaterapia
  • technika Bowena – rozciąganie powięzi i rolowanie tkanek miękkich (mięśni, ścięgien, więzadeł)
  • masaż
  • refleksologia
  • chińska metoda reiki (uzdrawianie za pomocą energii życiowej)
  • akupresura.

W USA powstała agencja rządowa National Center for Complementary and Integrative Health, która stworzyła system klasyfikacji gałęzi medycyny komplementarnej i alternatywnej, dzieląc je na 5 głównych grup4:

Do góry