Rosnące oczekiwania chorych co do wyników operacji zaćmy są ważnym czynnikiem wpływającym na zmiany technik operacyjnych, unowocześnienia wszczepianych soczewek wewnątrzgałkowych czy zmiany w terapii okołooperacyjnej. Jednym z kierunków modyfikacji, jakim poddaje się sztuczne soczewki, jest nadanie im odmiennych własności optycznych lub zmiana charakteru biofizycznego ich powierzchni, w tym także heparynizacja. Polega ona na wieloetapowym naniesieniu heparyny na powierzchnię sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej, co nadaje jej unikatowe właściwości. W artykule przedstawiono potencjalne korzyści zastosowania sztucznych zwijalnych heparynizowanych soczewek wewnątrzgałkowych u pacjentów z grupy podwyższonego ryzyka powikłań pooperacyjnych.

Wprowadzenie

Wzrost oczekiwań pacjentów i postęp technologiczny we wszystkich dziedzinach nauk medycznych powoduje, że także operacje zaćmy ulegają stałym udoskonaleniom. Obserwuje się rozwój nowatorskich metod chirurgicznych, w tym np. fakoemulsyfikacji wykonywanej w asyście lasera femtosekundowego, czy zmiany technologiczne dotyczące wszczepianych sztucznych soczewek wewnątrzgałkowych. Podejmuje się próby modyfikowania stosowanych platform materiałowych soczewek dla uzyskania unikatowych właściwości wszczepów. Dotyczy to zmniejszenia grubości i zmian kształtu zapewniającego łatwość implantacji przez coraz mniejsze otwarcie komory przedniej i lepszą stabilność implantu w torebce soczewki. Innym kierunkiem zmian jest nadanie soczewkom odmiennych własności optycznych i spektrofotometrycznych, takich jak wieloogniskowość, toryczność, asferyczność, czy też nadanie im własności blokowania odpowiedniej długości fal elektromagnetycznych. W kontekście skrócenia czasu rehabilitacji pooperacyjnej i potencjalnego wystąpienia późnych powikłań pooperacyjnych, np. zaćmy wtórnej, szczególnego znaczenia nabierają próby osiągnięcia lepszej biokompatybilności wszczepów soczewkowych.

Zastosowanie sztucznych zwijalnych heparynizowanych soczewek wewnątrzgałkowych

Obecnie w praktyce klinicznej powszechnie stosowane są sztuczne zwijalne soczewki wewnątrzgałkowe wykonane z materiałów silikonowych, akrylu hydrofobowego i hydrofilnego oraz (coraz rzadziej, głównie w przypadkach powikłań śródoperacyjnych) soczewki z PMMA. Przyjmuje się, że wykorzystywane typy materiałów soczewkowych powinny być bezpieczne i biokompatybilne, tzn. wykazywać inercję immunologiczną czy prozapalną.