dr hab. n. med. Jarosław Kocięcki, prof. UM

Szanowni Państwo,

zaledwie parę tygodni temu wkroczyliśmy w kolejny (oby lepszy) rok, 2018 – czas nowych wyzwań i postanowień, a także pewnych podsumowań. Mam nadzieję, że miniony rok był łaskawy dla wszystkich naszych Czytelników, a obecny okaże się pasmem nieustających sukcesów!

W bieżącym numerze „Okulistyki po Dyplomie” proponujemy Państwu kolejną porcję ciekawych artykułów, na które według nas warto zwrócić uwagę. Liczymy na to, że informacje w nich zawarte przydadzą się zwłaszcza tym wszystkim, którzy przygotowują się do nadchodzącego egzaminu specjalizacyjnego. A to już niedługo…

Jakiś czas temu w niektórych kręgach ożyła dyskusja na temat właściwego postępowania we wczesnych stadiach jaskry, stanowiącego najmniejsze obciążenie dla chorego, a jednocześnie zapewniającego mu wysoką skuteczność oraz najlepszą jakość życia. Co powinno być leczeniem z wyboru: leczenie farmakologiczne czy selektywna laserowa trabekuloplastyka (SLT)? A może trabekulektomia lub któraś z metod stosowanych „ab interno”, jak I-Stent, Hydrus lub CyPass? Nie jest to pytanie nowe – dyskusje na ten temat trwają już od paru lat. Część badaczy opowiada się za pierwszym rozwiązaniem, a więc za leczeniem farmakologicznym, ze szczególnym uwzględnieniem analogów prostaglandyn. Inni optują za SLT, którą na wczesnym etapie choroby uważają za leczenie równie skuteczne i mniej obciążające chorego (brak konieczności codziennego przyjmowania leków). Jeszcze inni obstają przy leczeniu operacyjnym. Jak jest naprawdę i kto ma rację, czasami naprawdę trudno rozsądzić, tym bardziej że co jakiś czas pojawiają się nowe metody terapii. Jedną z nich jest Xen Gel Stent, który może znacząco wpłynąć na sposób leczenia niektórych postaci jaskry. Sądzę, że poświęcony mu artykuł pozwoli Państwu wyrobić sobie własną opinię o postępowaniu w tej chorobie.

Kolejny temat, którym chcielibyśmy Państwa zainteresować, to ostra tylna wieloogniskowa epiteliopatia plackowata (APMPPE). Bez wątpienia jest to zagadnienie trudne i w niektórych przypadkach sprawiające pewne problemy diagnostyczno-terapeutyczne. Powodem tego są liczne niecharakterystyczne objawy towarzyszące, takie jak: zapalenie naczyń mózgowych, bóle głowy, przejściowa utrata słuchu, zakrzepica zatoki jamistej, ziarniniak Wegenera, wrzodziejące zapalenie jelita grubego i inne. Proponowana praca wydaje się bardzo interesująca – zwięźle omówiono w niej możliwości diagnostyczne, różnicowanie oraz postępowanie w tej grupie chorych.

Sądzę, że kolejne artykuły prezentowane w tym wydaniu będą dla Państwa równie ciekawe. Oczny zespół niedokrwienny, beztęczówkowość wrodzona, ostra martwica siatkówki – to nasze propozycje na spędzenie kilku wolnych chwil nad interesującą lekturą. Warto zauważyć, że we wszystkich tych pracach jednostki chorobowe przedstawiono rzeczowo i syntetycznie, zwracając uwagę na najważniejsze aspekty związane z etiopatogenezą, objawami i rozpoznaniem danej choroby, a także z diagnostyką różnicową i postępowaniem terapeutycznym. Wiele z tych jednostek wymaga ścisłej współpracy lekarza okulisty z lekarzami innych specjalności (szczególnie z chirurgiem naczyniowym, kardiologiem, neurologiem czy radiologiem), dlatego wiedza na ten temat wydaje się niezwykle cenna.
Mam nadzieję, że wszystkie tematy, które z dużą uwagą wybraliśmy dla Państwa, okażą się zajmujące.