Przypadek kliniczny
Pooperacyjne zmętnienie sztucznej soczewki tylnokomorowej – opis przypadku
Miłosz Caban
dr hab. n. med. Michał Wilczyński
- W artykule opisano przypadek 64-letniego mężczyzny, u którego przeprowadzony zabieg wszczepienia sztucznej soczewki z powodu zaćmy nie zapewnił długotrwałej poprawy widzenia
- Badanie okulistyczne wykazało utratę przejrzystości sztucznej soczewki, co jest rzadką sytuacją, a jej przyczyny nie są poznane
- Jedynym leczeniem przywracającym widzenie po zmętnieniu sztucznej soczewki jest ponowna operacja i jej wymiana na nową
Opis przypadku
Sześćdziesięcioczteroletni mężczyzna został przyjęty w trybie planowym na oddział okulistyki w kwietniu 2019 r. z powodu zmętnienia sztucznej soczewki oka prawego. Pacjent przewlekle choruje na migotanie przedsionków i chorobę zwyrodnieniową stawów barkowych. Nie stwierdzono u niego żadnej innej choroby okulistycznej poza zaćmą. Wywiad rodzinny był ujemny. Chory przebył w przeszłości niepowikłane fakoemulsyfikacje zaćmy z dotorebkowym wszczepieniem sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej tylnokomorowej w obojgu oczach (oko prawe w 2014, oko lewe w 2016 r.). Podczas operacji zaćmy oka prawego wykorzystano soczewkę koasferyczną, hydrofilną, akrylową EyeKon Medical® – model AQ204 (moc optyczna: +20,0 D, stała A = 118,0). Rok po operacji oka prawego wykonano YAG-kapsulotomię, która przebiegła bez powikłań. Od kilku miesięcy (czyli niemal 5 lat po usunięciu zaćmy) pacjent doświadczał stopniowego pogorszenia ostrości wzroku oka prawego. Zgłaszał obniżenie jakości postrzeganego obrazu, widzenie „jak przez mgłę”, trudności podczas czytania oraz znaczne nasilenie objawów wieczorem, w nieoświetlonych pomieszczeniach. Po badaniu okulistycznym przeprowadzonym w warunkach ambulatoryjnych stwierdzono zmętnienie sztucznej soczewki oka prawego.
W badaniu okulistycznym przy przyjęciu chorego na oddział stwierdzono ostrość wzroku z najlepszą korekcją oka prawego Vod = 0,5 oraz ostrość wzroku z najlepszą korekcją oka lewego Vos = 1,0. Ciśnienie wewnątrzgałkowe było prawidłowe w obojgu oczach i wynosiło To = 17,3 mmHg. Pacjent nie zgłaszał dwojenia. Badanie okulistyczne przedniego odcinka obojga oczu nie wykazało odchyleń od stanu prawidłowego. Reakcja źrenic na światło była zachowana. Badanie tylnego odcinka oka lewego, dzięki przezierności sztucznej soczewki i szklistki, pozwoliło ocenić dno oka, które było prawidłowe. Badanie tylnego odcinka oka prawego nie było możliwe z powodu braku przezierności zmętniałej sztucznej soczewki. Z powodu braku wglądu i możliwości oceny dna oka prawego wykonano USG gałki ocznej w projekcji B, które nie wykazało odchyleń od normy. Nieprzejrzystość soczewki oka prawego można było dostrzec już podczas badania przedniego odcinka w lampie szczelinowej (ryc. 1).
