Epidemiologia i definicja krótkowzroczności według International Myopia Institute
dr n. med. Marek Szaliński
- International Myopia Institute (IMI) przedefiniował pojęcie krótkowzroczności w celu uproszczenia i standaryzacji nomenklatury, która dotąd znacznie się różniła w poszczególnych krajach, stwarzając liczne problemy
- Kolejnym celem IMI jest aktualizacja wiedzy dotyczącej patogenezy powstawania krótkowzroczności, w tym badań genetycznych
- Wprowadzenie terminu przedkrótkowzroczności, która pozwala przewidywać rozwój krótkowzroczności w późniejszych latach życia, może dać asumpt do wprowadzenia przesiewowych badań refrakcji po cykloplegii u dzieci z pierwszych klas szkół podstawowych
International Myopia Institute (IMI) jest organizacją zrzeszającą około 100 ekspertów z różnych dziedzin nauki zajmujących się m.in. zagadnieniami związanymi z krótkowzrocznością. Powstała ona w 2015 r. w celu wydawania rekomendacji dotyczących sposobów przeprowadzania badań naukowych, oceny ich wyników oraz ustalania kryteriów rozpoznawania i postępowania w przypadkach krótkowzroczności, które miałyby obowiązywać na całym świecie1,2. Należy podkreślić, że mimo prób leczenia krótkowzroczności trwających od stuleci i wzrostu jej częstości w ostatnich dziesięcioleciach publikacje na jej temat nie są liczne, a pierwsze wykorzystujące metody medycyny opartej na dowodach (EBM – evidence-based medicine) pojawiły się dopiero w 2002 r.
Liczne próby leczenia, obejmujące metody chirurgiczne, nawet te obecnie zarzucone, iniekcje domięśniowe czynników mających powstrzymywać proces wydłużania się gałki ocznej i liczne metody zachowawcze, takie jak okulary dwuogniskowe, progresywne i soczewki kontaktowe, często nie były poparte żadnymi wartościowymi badaniami. Brakowało też ścisłych wytycznych postępowania, którymi mógłby się posługiwać lekarz praktyk.
Definicje krótkowzroczności wg IMI
Zgodnie z przyjętym konsensusem IMI1 krótkowzroczność określa się jako stan refrakcji obiektywnej (po cykloplegii) o wartości bezwzględnej większej lub równej −0,5 dioptrii. Obecnie wyróżnia się krótkowzroczność niską i wysoką. Ta druga jest określana jako refrakcja po cykloplegii o wartości bezwzględnej większej lub równej −6,0 dioptrii. W tej grupie można użyć terminu wysoka krótkowzroczność degeneracyjna w przypadkach związanych z patologiami struktury gałki ocznej, czyli w praktyce dotyczącymi jej tylnego bieguna, takimi jak stożek tylny (uwypuklenie twardówki ku tyłowi), patologie plamkowe (np. neowaskularyzacja poddołkowa, rozrzedzenie struktury siatkówki lub naczyniówki w plamce, zaniki siatkówki bądź naczyniówki w plamce), a także zmiany w tarczy nerwu wzrokowego związane z krótkowzrocznością. Krótkowzroczność niska jest w konsekwencji stanem refrakcji przy braku napięcia akomodacji w zakresie od −0,5 dioptrii do −6,0 dioptrii. W podziale tym nie ma miejsca dla wyróżnianej niegdyś krótkowzroczności średniej – sytuowanej dawniej w zakresach od −4,0 do −8,0 dioptrii.
