Temat numeru
Centralna surowicza chorioretinopatia – aktualny stan wiedzy
dr n. med. Maciej Gawęcki
- Centralna surowicza chorioretinopatia jest schorzeniem, w którym idealnie sprawdza się multimodalna diagnostyka, na którą składają się: spektralna optyczna tomografia siatkówkowa, angiografia fluoresceinowa, autofluorescencja dna oka, angio-OCT oraz angiografia indocyjaninowa
- W leczeniu przewlekłej postaci centralnej surowiczej chorioretinopatii najczęściej stosuje się podprogową laseroterapię mikropulsową oraz terapię fotodynamiczną z połową dawki
- Każda postać centralnej surowiczej chorioretinopatii może doprowadzić do uszkodzenia układu wzrokowego
Centralna surowicza chorioretinopatia (CSCR – central serous chorioretinopathy) jest dość częstym schorzeniem i została dokładnie opisana w piśmiennictwie okulistycznym. Mimo licznych publikacji na temat etiologii, patomechanizmu i leczenia CSCR wiele aspektów dotyczących występowania oraz leczenia tej jednostki chorobowej pozostaje medyczną zagadką. W artykule przedstawiłem główne koncepcje dotyczące etiopatogenezy tej choroby i najważniejsze koncepcje jej leczenia, włączając w to moje własne badania.
Epidemiologia
Centralna surowicza chorioretinopatia dotyka częściej ludzi młodych i aktywnych zawodowo. Uważa się, że średni wiek osoby chorującej na CSCR wynosi 40-50 lat, przy czym wśród chorych zdecydowanie przeważają mężczyźni. Spaide i wsp. określają średni wiek pacjenta z CSCR na 51 lat, przy relacji liczby mężczyzn do kobiet 2,6:1,01. Bardzo podobne wartości podają również Tittl i wsp. (49,8 roku i 2,7:1,0)2. Wcześniej kojarzono występowanie CSCR z osobami bardzo młodymi, ale we współczesnych badaniach wykazano, że średni wiek pacjenta chorującego na CSCR jest wyższy niż powszechnie myślano. Dodatkowo wyniki niektórych badań wskazują, że na CSCR zapadają też osoby starsze3. W przypadku tej choroby u osób w dojrzałym wieku obowiązuje nas zawsze różnicowanie z wysiękową postacią zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem (AMD – age-related macular degeneration).
Czynniki ryzyka
Badania genetyczne nad predyspozycją do CSCR nie przynoszą jednoznacznych ani klarownych wyników. Nie odkryto do tej pory pojedynczego genu odpowiedzialnego za występowanie tego schorzenia. Badacze wykazywali związek między ryzykiem zachorowania na CSCR a występowaniem określonych wariantów genu kodującego czynnik H dopełniacza (CFH)4,5 i genem C4B6.
Najsilniejszym i dobrze poznanym zewnętrznym czynnikiem ryzyka wystąpienia CSCR jest przyjmowanie leków steroidowych, zwłaszcza systemowo. Haimovici i wsp. podają dla takiej sytuacji wartość ilorazu szans (OR – odds ratio) wystąpienia CSCR wynoszą...
