Jaskra należy do najczęstszych chorób oczu – ocenia się, że jest nią dotkniętych blisko 1% osób >40 r.ż. Według szacunków w 2040 r. będzie na nią chorować ponad 111 mln ludzi na świecie¹. Z tego powodu jaskra jest uznawana za istotny problem społeczny.

W leczeniu jaskry najczęściej stosowane jest leczenie farmakologiczne miejscowe w postaci kropli do oczu zawierających substancje obniżające ciśnienie wewnątrzgałkowe (IOP – intraocular pressure).

Zdecydowana większość pacjentów z jaskrą przewlekłą jest leczona zachowawczo, a terapia trwa wiele lat, przy czym nawet pacjenci poddawani zabiegom chirurgicznym często wymagają dalszej uzupełniającej terapii miejscowej kroplami do oczu².

Istnieje wiele dowodów płynących z badań naukowych wskazujących na to, że długotrwałe stosowanie leków miejscowych zawierających konserwanty może wywoływać zmiany powierzchni oka, powodujące dyskomfort, niestabilność filmu łzowego, podrażnienie spojówek, zwłóknienie podspojówkowe, zaburzenia powierzchni rogówki, a nawet zwiększające potencjalne ryzyko niepowodzenia operacji jaskry². Nadal badane są mechanizmy, a także działania oraz interakcje związków czynnych i środków konserwujących.

Omówienie

W praktyce klinicznej leczenie jaskry często trwa wiele lat, bardzo często też pacjenci są leczeni jednocześnie kilkoma preparatami w postaci kropli do oczu. Stwierdzono, że potrafią być one zanieczyszczane – głównie za pośrednictwem rąk podczas dotykania butelki lub przez kontakt końcówki pojemnika z powiekami, rzęsami, spojówką lub łzami. Pojawia się też ryzyko przeniesienia patogenów, gdy jedna butelka kropli do oczu używana jest przez kilku pacjentów, zwłaszcza w środowisku szpitalnym lub w tej samej rodzinie.

W celu zachowania sterylności wielodawkowych pojemników z preparatami okulistycznymi dodawane są do nich przeciwbakteryjne środki konserwujące. Ma to na celu uniknięcie lub przynajmniej ograniczenie namnażania się drobnoustrojów po otwarciu butelki, by uniknąć potencjalnie ciężkiej infekcji powierzchni oka².

Często stosowanym przeciwbakteryjnym środkiem konserwującym jest czwartorzędowy amon chlorku benzalkonium (BAK – benzalkonium chloride). Wiele wskazuje na bezpośrednią korelację między obecnością konserwantów a objawami niepożądanymi odczuwanymi p...