ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Temat numeru
Utrudniona ścieżka diagnostyczna obustronnego zamknięcia kąta przesączania w czasach pandemii COVID-19
lek. Anna Banaś-Cebula
lek. Maria Krówka-Rydzak
- W artykule przedstawiono przypadek 69-letniej pacjentki ze znacznym pogorszeniem widzenia obu oczu pod postacią zamglenia i wcześniejszymi objawami (postępujące pogarszanie widzenia, bóle głowy, nudności) oraz dodatnim wynikiem SARS-CoV-2. W badaniu okulistycznym uwagę konsultującego lekarza okulisty zwróciły szerokie, areaktywne źrenice, a występujące w wywiadzie wcześniejsze problemy neurochirurgiczne (stan po embolizacji tętniaka lewej tętnicy szyjnej wewnętrznej) zainspirowały do poszukiwania przyczyny dolegliwości w ośrodkowym układzie nerwowym
- W toku diagnostyki stwierdzono obustronne zamknięcie kąta przesączania w przebiegu pęczniejących, mętniejących soczewek. Jednocześnie pacjentka w trakcie pobytu na oddziale wymagała tlenoterapii biernej i leczenia ogólnego z powodu nasilenia zmian zapalnych w płucach
Opis przypadku
Pacjentka, lat 69, została przeniesiona z oddziału neurologii na oddział okulistyki z powodu znacznego pogorszenia widzenia obu oczu pod postacią zamglenia. Początek historii jej przypadku zaczyna się jednak 5 dni wcześniej, kiedy kobieta zgłosiła się do innego szpitala na dyżur okulistyczny z powodu postępującego pogarszania widzenia, bólu głowy i nudności.
W badaniu okulistycznym kluczowym objawem dla konsultującego lekarza okulisty wydały się szerokie, areaktywne źrenice, a występujące w wywiadzie wcześniejsze problemy neurochirurgiczne (stan po embolizacji tętniaka lewej tętnicy szyjnej wewnętrzne...
Omówienie
Pierwsza ocena okulistyczna chorej (dokonana jeszcze na oddziale neurologii) – słaba ostrość wzroku, IOP w granicach normy, brak możliwości dobrej oceny przedniego odcinka oczu ze względu na przymglenie rogówek – nie wskazywała oczywistej przyczyny stanu klinicznego, ponieważ badanie przeprowadzono w czasie niewydolności ciała rzęskowego spowodowanej zapaleniem błony naczyniowej obu oczu. Dopiero następnego dnia, kiedy wzrosło ciśnienie wewnątrzgałkowe, nasunęło się podejrzenie stanu po ostrym zamknięciu kąta przesączania wywołanego zaćmą pęczniejącą obu oczu. Po uzyskaniu przezierności rogówek umożliwiającej zadowalający wgląd w przedni odcinek podjęto decyzję o wykonaniu zabiegu fakoemulsyfikacji pęczniejących soczewek obu oczu, mającego na celu obniżenie IOP oraz usunięcie przyczyny zapalenia błony naczyniowej. Wziąwszy pod uwagę zaawansowane zmiany okulistyczne oraz stan ogólny chorej, podjęto decyzję o natychmiastowym przeprowadzeniu zabiegu bez odraczania do czasu wyleczenia jej z COVID-19. Wykonano badania biometryczne, które tylko potwierdziły wcześniejsze rozpoznanie: długość osiowa OD = 21,06 mm, OS = 21,08 mm oraz grubość soczewek OD = 4,66 mm, OS = 4,63 mm. Pacjentkę przygotowano do zabiegu jednoczasowego usunięcia zaćmy obu oczu. Zabieg przeprowadzono w pełnym reżimie sanitarnym, w środkach ochrony osobistej z zachowaniem wszelkich zasad aseptyki. Po zabiegu fakoemulsyfikacji zaćmy ze wszczepem soczewki wewnątrzgałkowej w prawym oku zmieniono rękawiczki, fartuchy operacyjne, obłożenie oraz zestaw narzędzi i przeprowadzono fakoemulsyfikację zaćmy ze wszczepem soczewki wewnątrzgałkowej w lewym oku. Badanie pooperacyjne wykazało: Vod l.p. z 5 m, Vos l.p. z 1,5 m, Tod = 9 mmHg, Tos = 9 mmHg, ODS: spojówki nieco zadrażnione, rogówki lekko przymglone od góry, komory przednie pogłębione, źrenice nieco węższe, ale nadal poszerzone, niereaktywne, poatakowa atonia zwieraczy źrenicy, PCIOL in situ, dno widoczne mgliście.