Ortoptyka

Zastosowanie filtrów medycznych w achromatopsji

dr n. med. i n. o zdr. Marta San Jose

mgr Natalia Keslinka1

1Poradnia Leczenia Zeza i Niedowidzenia – Szpital św. Wojciecha w Gdańsku

Adres do korespondencji:

dr n. med. i n. o zdr. Marta San Jose

e-mail: marta.wum@gmail.com

  • Niniejszy artykuł został poświęcony rzadkiej chorobie dziedzicznej siatkówki oka, którą jest achromatopsja spowodowana brakiem lub upośledzeniem funkcji czopków odpowiadających za prawidłowe widzenie kolorów u człowieka. Opisane też zostały soczewki kontaktowe z filtrami medycznymi, które są stosowane przy tym zaburzeniu

Otaczający nas świat ma niezliczoną liczbę barw i odcieni – aby je zobaczyć i zróżnicować, potrzebne jest światło, dzięki któremu mózg interpretuje jego odbite promienie, oraz receptory na siatkówce zapewniające widzenie fotopowe. Za prawidłowe widzenie kolorów u człowieka odpowiadają 3 rodzaje czopków:

  • L – najbardziej czułe na światło czerwone (długości fali 564 nm)
  • M – najbardziej czułe na światło zielone (długości fali 534 nm)
  • S – najbardziej czułe na światło niebieskie (długości fali 420 nm).

Etiologia

Zaburzenia widzenia barw są najczęściej wrodzone. Cha­rakteryzują się tym, że zawsze dotyczą obojga oczu i są niepostępujące. Tradycyjnie są klasyfikowane na podstawie wyników w testach rozpoznawania kolorów, co jest związane z założeniami trójbarwnej teorii widzenia barwnego. Trichromatyzmem nazywamy prawidłową percepcję barw, przy prawidłowej funkcji wszystkich czopków. Najczęściej spotykane są zaburzenia rozpoznawania barwy zielonej (deuteranomalia/deuteranopia) lub czerwonej (protanomalia/protanopia) – nieprawidłowości te dotykają 5-6% mężczyzn i 0,5% kobiet. Dużo rzadszy jest defekt mechanizmów odbiorczych barwy niebieskiej i komplementarnej do niej żółtej (tritanopia/tritanomalia). Monochromatyzm (monochromatopsja) to zdolność rozpoznawania tylko jednej barwy podstawowej. Natomiast całkowitą ślepotę na barwy nazywamy achromatyzmem1,2.

Wyróżniamy 2 rodzaje achromatopsji wrodzonej:

  • Całkowitą (monochromatyzm pręcików) – jest to cięższa forma achromatopsji, która wg szacunków dotyka 1/30 000- -1/50 000 osób na świecie. Zachowana jest jedynie funkcja pręcików, natomiast wszystkich 3 rodzajów czopków jest niewykrywalna – z tego powodu pacjenci widzą świat w odcieniach szarości. Ostrość wzroku waha się w gra­nicach 20/80-20/200. Może występować hipoplazja plamki.
  • Niekompletną (monochromacja czopka niebieskiego).

Obie formy choroby objawiają się:

  • wrodzonym oczopląsem
  • słabą ostrością wzroku
  • nadwrażliwością na światło.

Achromatopsja nabyta często występuje w przebiegu chorób neurologicznych lub okulistycznych. Może być bardzo wczesnym objawem ogniskowego uszkodzenia płata potylicznego, które później ewoluuje do niedowidzenia połowiczego, a także neuropatii nerwu wzrokowego3.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Diagnostyka

Wczesne postawienie diagnozy może być utrudnione, ponieważ w obu formach achromatopsji wrodzonej objawy, takie jak oczopląs, pojawiają się często dopiero między 3 [...]

Leczenie

Obecnie nie jest dostępne leczenie przyczynowe achromatopsji. Trwają badania kliniczne I/II fazy terapii genowej. Monitorowane powinny być dzieci ze względu na [...]
Do góry