Prawo
Niezadowalający dla pacjenta efekt blefaroplastyki
Aspekty prawne
adw. Anna Popławska
- W niniejszym artykule przeprowadzono analizę aspektów prawnych związanych z przypadkiem niezadowalającego efektu blefaroplastyki. Skoncentrowano się na odpowiedzialności lekarza, podstawach prawnych roszczeń oraz metodach minimalizowania ryzyka prawnego
Blefaroplastyka, czyli chirurgiczna korekta powiek, jest jednym z najczęściej wykonywanych zabiegów estetycznych w obrębie twarzy. Pacjenci decydują się na ten zabieg z powodów zarówno estetycznych, jak i funkcjonalnych, gdy opadające powieki ograniczają pole widzenia. Chociaż zabieg jest stosunkowo bezpieczny, zdarzają się przypadki, w których efekt końcowy nie spełnia oczekiwań pacjenta. Jego niezadowolenie może wynikać z subiektywnej oceny rezultatu, a także obiektywnych powikłań pooperacyjnych typu asymetria, blizny, niedomykanie powiek. W takich sytuacjach pojawia się kwestia odpowiedzialności lekarza oraz potencjalnych roszczeń prawnych.
Odpowiedzialność lekarza
Lekarz może ponosić odpowiedzialność na trzech płaszczyznach:
- cywilnej – pacjent dochodzi odszkodowania lub zadośćuczynienia za szkody wynikłe z błędu w sztuce lekarskiej
- karnej – w przypadku rażącego zaniedbania skutkującego np. uszczerbkiem na zdrowiu
- dyscyplinarnej – prowadzonej przez organy samorządu lekarskiego.
Odpowiedzialność cywilna
Pacjent, który uważa, że efekt blefaroplastyki jest niezadowalający, może dochodzić roszczeń cywilnych na podstawie:
- nienależytego wykonania umowy (art. 471 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny [dalej: k.c.])
- błędu w sztuce lekarskiej (art. 415 k.c. w związku z art. 430 k.c.)
- naruszenia praw pacjenta (Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta).
Roszczenia mogą obejmować zarówno odszkodowanie za poniesione szkody, jak i zadośćuczynienie za doznane cierpienia fizyczne oraz psychiczne.
Odpowiedzialność cywilna lekarza przeprowadzającego blefaroplastykę opiera się przede wszystkim na zasadzie odpowiedzialności kontraktowej (art. 471 k.c.). Umowa zawarta między lekarzem a pacjentem może mieć charakter umowy starannego działania, a nie umowy rezultatu. Oznacza to, że lekarz nie gwarantuje określonego efektu, ale zobowiązuje się do dochowania najwyższej staranności w zakresie przeprowadzenia zabiegu.
Lekarz odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania, jeśli doszło do naruszenia zasad należytej staranności. Oczekiwania pacjentów wobec efektów są nieraz bardzo wysokie, odpowiedzialność lekarza nie obejmuje jednak gwarancji osiągnięcia konkretnego efektu, ale zapewnienie, że procedura zostanie przeprowadzona z zachowaniem odpowiednich standardów medycznych.
