Postępy
Optyczne techniki diagnozowania raka pęcherza moczowego nienaciekającego błony mięśniowej
Dr hab. med. Anna Kołodziej
Rak pęcherza moczowego wywodzący się z nabłonka urotelialnego jest jednym z najczęściej diagnozowanych nowotworów w Europie i zajmuje czwarte miejsce w kolejności występowania u mężczyzn na świecie, po nowotworze gruczołu krokowego, płuc i raku jelita grubego.[1] Z ponad 150 tys. nowych przypadków raka pęcherza wykrywanych rocznie mniej więcej 80 proc. jest w stadium nowotworu nienaciekającego błony mięśniowej właściwej (Ta, T1, Tis), który może być leczony endoskopowo.[2]
Historia naturalna raka urotelialnego pęcherza moczowego jest niejednorodna, obejmuje guzy o niskim potencjale złośliwości (low-grade), które po wykonanej elektroresekcji – TURB (transurethral resection of bladder) rzadko nawracają, oraz guzy o wysokim stopniu złośliwości (high-grade), które charakteryzuje tendencja do częstych nawrotów, często powiązanych z progresją do nieuleczalnej choroby przerzutowej.[2] Ze względu na wskaźnik nawrotów sięgający 61 proc. w pierwszym roku i 78 proc. w ciągu pierwszych pięciu lat po TURB, co wymaga powtarzania elektroresekcji i konieczności monitorowania endoskopowego przez całe życie pacjenta, koszty leczenia raka pęcherza są jednymi z największych ze wszystkich nowotworów.[3-5 pęcherza moczowego jest niejednorodna, obejmuje guzy o niskim potencjale złośliwości (low-grade), które po wykonanej elektroresekcji – TURB (transurethral resection of bladder) rzadko nawracają, oraz guzy o wysokim stopniu złośliwości (high-grade), które charakteryzuje tendencja do częstych nawrotów, często powiązanych z progresją do nieuleczalnej choroby przerzutowej.[2] Ze względu na wskaźnik nawrotów sięgający 61 proc. w pierwszym roku i 78 proc. w ciągu pierwszych pięciu lat po TURB, co wymaga powtarzania elektroresekcji i konieczności monitorowania endoskopowego przez całe życie pacjenta, koszty leczenia raka pęcherza są jednymi z największych ze wszystkich nowotworów.[3-5]
Wykrywanie, resekcja, ustalenie lokalnego stopnia zaawansowania raka pęcherza moczowego tradycyjnie opiera się na badaniu endoskopowym, jakim jest cystoskopia. Ultrasonografia i inne badania obrazowe (TK, MRI) nie są w stanie wykryć subtelnych zmian dotyczących nabłonka pęcherza ani ocenić mikrostrukturalnych zmian w jego ścianie.
Pomimo stałych innowacji w tej dziedzinie cystoskopia w świetle białym (white light cystoscopy – WLC) ma swoje znaczące ograniczenia. Wystarczająco dobra do identyfikacji guzów brodawczakowatych o średnicy powyżej 0,5 cm cystoskopia w świetle biał...
Klasyfikując nowe formy obrazowania według zakresu pola widzenia, można wyróżnić metody makroskopowe, mikroskopowe oraz molekularne. Makroskopowe metody, jak PDD czy obrazowanie wąskopasmowe (narrow band imaging – NBI), są to techniki podobne do c...
