Opis przypadku
Mięsak gładkokomórkowy prostaty u 20-letniego mężczyzny
Krzysztof Kowalik1
prof. dr hab. n. med. Andrzej Modrzejewski2
- Przypadek 20-letniego mężczyzny z niezróżnicowanym mięsakiem gładkokomórkowym wychodzącym z prostaty z towarzyszącymi przerzutami do płuc – nowotwór ten został wykryty w zaawansowanym stadium niekwalifikującym się do leczenia operacyjnego
- Autorzy przedstawiają objawy choroby u opisywanego pacjenta, odnosząc przypadek do jedynego do tej pory opisu mięsaka gładkokomórkowego prostaty w literaturze fachowej oraz dyskutują na temat różnych możliwości leczenia
Mięsak gładkokomórkowy (leiomyosarcoma) prostaty jest bardzo rzadkim złośliwym nowotworem prostaty, wywodzącym się z tkanki łącznej. Ogólnie mięsaki prostaty stanowią 0,1% wszystkich nowotworów gruczołu krokowego1. Dotychczas na świecie opisano ok. 200 przypadków. W całej Europie liczba ta nie przekracza setki2 – w polskim piśmiennictwie zaś do tej pory pojawiła się jedna publikacja na ten temat. Nowotwór ten dotyczy zwykle dzieci i młodych mężczyzn. Niestety, większość mięsaków gładkokomórkowych prostaty rozpoznaje się już w wysokim stopniu zaawansowania3,4. Charakteryzuje się on agresywnym przebiegiem. Objawia się często dolegliwościami z dolnych dróg moczowych. Radykalna operacja uzupełniona chemioterapią stanowi podstawową metodę leczenia, lecz rokowanie przy tym nowotworze jest niestety złe.
Opis przypadku
20-letni, dotychczas zdrowy mężczyzna, o masie ciała 62 kg, zgłosił się na oddział urologii z powodu zaburzeń wzwodu i kłującego bólu żołędzi. W badaniu per rectum stwierdzono znacznie powiększony, gładki, elastyczny gruczoł krokowy. W badaniu USG wykryto duży guz w miednicy mniejszej, wychodzący z prostaty. Dzięki biopsji prawego płata prostaty rozpoznano mięsaka gładkokomórkowego, którego sklasyfikowano jako G3 (ryc. 1, 2).
Dodatkowo wykonano rezonans magnetyczny (MR) miednicy mniejszej. W wyniku opisano prostatę zmienioną guzowato o wymiarach 67 mm x 55 mm x 87 mm. Po stronie prawej, nieco do tyłu od prostaty, znajdował się drugi guz łączący się ze szczytem gruczołu krokowego, o wymiarach 64 mm x 55 mm x 110 mm. Zmiana ta silnie łączyła się z mięśniem zasłaniaczem wewnętrznym. Dodatkowo uwidocznił się guz o podobnym charakterze o wymiarach 38 mm x 35 mm x 38 mm, który przylegał do przednio-lewobocznej ściany mezorektum z naciekaniem ściany odbytnicy. Stwierdzono też naciekanie przez guz: podstawy prącia, zwieracza zewnętrznego cewki moczowej, mięśni dźwigaczy odbytu, mięśni dna miednicy i mięśnia zasłonowego zewnętrznego prawego. W miednicy mniejszej widoczne były powiększone węzły chłonne do 17 mm. Obraz guza w MR przedstawia rycina 3.
