BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Temat numeru
Kiedy wykonywać badania diagnostyczne w kierunku pierwotnych zaburzeń odporności i jakie wybrać?
dr hab. n. med. Małgorzata Pac, prof. IPCZD
- Sygnały ostrzegawcze świadczące o pierwotnych niedoborach odporności (PNO)
- Podstawowe cechy kliniczne i najczęściej występujące fenotypy PNO; charakterystyka 10 kategorii pierwotnych zaburzeń odporności według rekomendacji IUIS z 2019 roku
- Krótki przegląd testów laboratoryjnych przydatnych w rozpoznawaniu PNO
- Rola lekarzy POZ i lekarzy innych specjalności w procesie diagnostycznym PNO
Pierwotne niedobory odporności (PNO) stanowią zróżnicowaną grupę wrodzonych, uwarunkowanych genetycznie defektów odporności. Kliniczne spektrum PNO jest szerokie: od stosunkowo łagodnych, niekiedy bezobjawowych zaburzeń aż po zagrażające życiu choroby z głębokim defektem ilościowym i/lub funkcyjnym mechanizmów odpornościowych. Według raportu International Union of Immunological Societies (IUIS) z 2019 roku rozpoznano 430 defektów genowych i 404 jednostki chorobowe w grupie PNO1.
Wrodzone zaburzenia odporności zaliczane są do chorób rzadkich, dotyczą one 1:10 000-1:50 000 urodzeń. Postęp, jaki dokonał się zarówno w diagnostyce, jak i definiowaniu PNO, oraz brak jednolitego systemu raportowania pozwalają przypuszczać, że ich rzeczywista częstość występowania może być wyższa i wynosić 1:1000-1:50001. Bousfiha i wsp. szacują, że nawet 6 mln ludzi na całym świecie może cierpieć z powodu pierwotnych zaburzeń odporności, podczas gdy obecnie zdiagnozowanych jest około 60 000 przypadków2. Według raportu European Society for Immunodeficiencies (ESID) liczba chorych w Europie w sierpniu 2020 roku wyniosła 28 502. Jednak rozpoznawalność PNO jest różna w poszczególnych krajach, np. we Francji wynosi 8,27/100 000 mieszkańców, podczas gdy w Polsce 1,3/100 000 (www.esid.com). Rozbieżność danych jest wypadkową wielu czynników, m.in. dostępności narzędzi diagnostycznych, świadomości środowisk medycznych i całego społeczeństwa oraz systemu raportowania danych, a także częstości spokrewnionych małżeństw. W opracowaniu PEX PharmaSequence w 2016 roku odnotowano na podstawie wcześniejszych publikacji nieco ponad 4000 osób zdiagnozowanych w kierunku PNO i oszacowano liczbę nierozpoznanych przypadków na aż około 16 000, co ogółem daje 20 000 chorych3,4.
Pierwotne niedobory odporności
W powszechnej opinii PNO wiązane są przede wszystkim z nawracającymi zakażeniami, w szczególności układu oddechowego i pokarmowego. Jednak w ostatnich latach wyróżnia się inne manifestacje kliniczne PNO: wspomnianą już infekcyjną (obejmującą nie tylko nawrotowy charakter zakażeń, lecz także ich etiologię z uwzględnieniem zakażeń drobnoustrojami oportunistycznymi), związaną z zaburzeniami immunoregulacji (wielonarządowej i/lub o wczesnym początku, tj. objawy autoimmunizacji lub autozapalne) czy wreszcie defekty odporności w przebiegu innych zespołów i nowotworów.