prof. dr hab. n. med. Jarosław Peregud-Pogorzelski

Szanowni Państwo!

Przekazujemy Państwu wakacyjny numer „Pediatrii po Dyplomie”. Jestem przekonany, że zamieszczone w nim artykuły okażą się bardzo oczekiwane ze względu na poruszane w nich problemy. Szczególnie zachęcam do zapoznania się z kilkoma z nich.

Niedojrzałość układu odpornościowego niemowląt, w szczególności w pierwszych 6 miesiącach życia, odpowiada za zwiększoną zapadalność na wiele chorób zakaźnych w tej grupie dzieci. Szczepienie kobiet w ciąży oraz karmiących piersią może zatem chronić noworodki i niemowlęta, które są zbyt młode, by można je było zaszczepić. Warto zatem sięgnąć do artykułu „Karmienie piersią jako profilaktyka infekcji – o przeciwciałach poszczepiennych w mleku matki”, w którym te niezwykle ważne kwestie zostały omówione.

Udar niedokrwienny mózgu występuje u dzieci w każdym wieku, począwszy od okresu prenatalnego. Ze względu na częstość zachorowań w tej populacji jest on zaliczany do schorzeń rzadkich. Skutkuje natomiast bardzo często poważnymi następstwami, dlatego polecam Państwu lekturę artykułu „Udar mózgu w populacji dziecięcej – definicje, czynniki ryzyka oraz obraz kliniczny fazy ostrej”.

Inwazyjna choroba meningokokowa (IChM) obejmuje spektrum ciężkich zakażeń wywoływanych przez Gram(–) dwoinki Neisseria meningitidis, a jej najcięższymi formami są zapalenie opon mózgowych i sepsa. Choroba ta obarczona jest dużym ryzykiem śmiertelności oraz trwałych powikłań. Czynniki ryzyka zachorowania na IChM u osób zdrowych występują w takich grupach wiekowych, jak: niemowlęta i małe dzieci, nastolatki oraz osoby starsze. Jednak do grup szczególnie narażonych na zakażenie N. meningitidis i zachorowanie na IChM należą osoby z: genetycznie uwarunkowanymi zaburzeniami składowych dopełniacza, wtórnymi defektami dopełniacza, dysfunkcją śledziony lub brakiem tego narządu, zakażeniem HIV oraz innymi niedoborami. Uważam, że właśnie z tych powodów powinni Państwo uważnie przeczytać artykuł „Profilaktyka inwazyjnej choroby meningokokowej – kiedy jest szczególnie zalecana”.

Astma oskrzelowa jest najczęstszą przewlekłą chorobą dolnych dróg oddechowych w populacji dziecięcej. Ze względu na jej przewlekły charakter powinna być diagnozowana i leczona przez lekarzy pediatrów oraz lekarzy rodzinnych, dlatego tak istotna jest prawidłowa opieka w warunkach gabinetu POZ. O tym, jak ją właściwie poprowadzić, dowiedzą się Państwo z artykułu „Długoterminowa opieka nad dzieckiem z astmą – rola pediatry”.

Zachęcam Państwa do zapoznania się również z pozostałymi doniesieniami prezentowanego numeru.

Serdecznie zapraszam do lektury.