prof. dr hab. n. med. Jarosław Peregud-Pogorzelski

Szanowni Państwo!

Zapraszamy Państwa do zapoznania się z kolejnym numerem „Pediatrii po Dyplomie”, w którym znalazło się wiele ciekawych artykułów. Kilka z nich zasługuje na szczególną rekomendację.

Ostra faza udaru niedokrwiennego mózgu jest definiowana jako 3-tygodniowy okres od momentu wystąpienia objawów niedokrwienia mózgu. W tym czasie przebieg kliniczny może być różnorodny i obejmować duże ukrwotocznienie ogniska niedokrwiennego czy złośliwy zespół tętnicy środkowej mózgu. Około 3% dzieci umiera w trakcie hospitalizacji z powodu udaru niedokrwiennego. Większość z nich po przebytym udarze prezentuje jego trwałe skutki pod postacią deficytów motorycznych, tj. niedowładów kończyn i ruchów mimowolnych, a także deficytów intelektualnych i związanych z tym trudności szkolnych. W artykule „Udar tętniczy mózgu u dzieci – leczenie fazy ostrej, profilaktyka wtórna oraz rokowanie” przedstawiono przegląd metod leczenia udaru niedokrwiennego mózgu u dzieci, w tym zastosowanie leków przeciwzakrzepowych, przeciwpłytkowych i trombolizy. Omówiono także postępowanie w jego nawrocie, stosowanie profilaktyki wtórnej oraz następstwa i rokowanie u dziecka po przebytym udarze.

Nieprawidłowe wyniki morfologii krwi lub inne zaburzenia hematologiczne często budzą nasze obawy dotyczące przeprowadzania szczepień ochronnych, dlatego zachęcam do zapoznania się z artykułem „Nieprawidłowe wyniki morfologii krwi lub inne zaburzenia hematologiczne a szczepienia”, w którym przedstawiono wskazania i przeciwwskazania do wykonywania badań hematologicznych u dzieci zakwalifikowanych do szczepień ochronnych, zasady czynnej immunizacji w przypadku wykrycia nieprawidłowości w morfologii krwi z wymazem oraz aktualne wytyczne dotyczące wykonywania szczepień ochronnych u dzieci ze zdiagnozowanymi chorobami hematologicznymi.

Nadciśnienie płucne definiujemy na podstawie wyniku cewnikowania prawostronnego serca. W 1998 roku opracowane zostały pierwsze wytyczne dotyczące diagnostyki i leczenia nadciśnienia płucnego. Od tego czasu systematycznie, co kilka lat, publikowane są kolejne rekomendacje. W artykule „Nadciśnienie płucne – drogowskaz dla lekarza pediatry” omówiono jego definicję, klasyfikację i objawy. Dokonano także przeglądu metod leczenia nadciśnienia płucnego oraz przedstawiono wytyczne dotyczące postępowania diagnostyczno-terapeutycznego u dzieci z tętniczym nadciśnieniem płucnym według ustaleń World Symposium on Pulmonary Hypertension w 2019 roku.

Ospa wietrzna jest jedną z najbardziej zaraźliwych chorób zakaźnych. Podatność na zakażenie osób nieuodpornionych jest powszechna. W Polsce jest postrzegana przez pacjentów, a często także przez lekarzy, jako choroba niezbyt groźna i niewymagająca specjalnego nadzoru. Tymczasem u dotychczas zdrowych osób przebieg zachorowania może być ciężki, mogą wystąpić powikłania bakteryjne, neurologiczne, hematologiczne, kardiologiczne oraz dotyczące układu oddechowego, które wymagają hospitalizacji. Choroba może nawet prowadzić do zgonu. W artykule „Ospa wietrzna – powikłania i profilaktyka” przedstawiono obraz kliniczny i najczęstsze powikłania ospy wietrznej oraz opisano osoby, którym grozi ciężki i zagrażający życiu przebieg choroby. Dokonano charakterystyki grup ryzyka i przeglądu możliwości zapobiegania ospie wietrznej w świetle zaleceń Advisory Committee on Immunization Practices i polskiego Programu Szczepień Ochronnych.

Zachęcam także do zapoznania się z pozostałymi bardzo interesującymi doniesieniami prezentowanego wydania „Pediatrii po Dyplomie”.

Serdecznie zapraszam Państwa do lektury.