Wytyczne

Zaparcie u dzieci a aktualne wytyczne diagnostyczne ESPGHAN

dr hab. n. med. Sabina Więcek1,2

dr n. med. Magdalena Machnikowska-Sokołowska2,3

1Katedra i Klinika Pediatrii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

2Górnośląskie Centrum Zdrowia Dziecka im. św. Jana Pawła II, Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny nr 6 Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach

3Katedra Radiologii i Medycyny Nuklearnej, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

Adres do korespondencji:

dr hab. n. med. Sabina Więcek

Katedra i Klinika Pediatrii,

Wydział Nauk Medycznych w Katowicach,

Śląski Uniwersytet Medyczny

ul. Medyków 16, 40-752 Katowice

e-mail: sabinawk@wp.pl

  • Diagnostyka zaburzeń motoryki jelita grubego – praktyczny przewodnik
  • Kryteria rozpoznania zaparcia czynnościowego u dzieci
  • Przegląd badań wykonywanych u dzieci z czynnościowymi zaburzeniami przewodu pokarmowego – zalety i ograniczenia stosowanych metod, zasady przeprowadzenia badań oraz interpretacji wyników

Czynnościowe zaburzenia przewodu pokarmowego obejmują różnorodną kombinację przewlekłych lub nawracających objawów, których obecności nie można wytłumaczyć na podstawie zaburzeń strukturalnych bądź biochemicznych. Spektrum objawów zaburzeń motoryki jelita grubego jest szerokie i obejmuje: zaparcie/nietrzymanie stolca, biegunki, bóle brzucha, wzdęcia i/lub przelewania. Zaburzenia motoryki jelita grubego są jednymi z częstszych dolegliwości, z jakimi zgłaszają się pacjenci do lekarza pediatry oraz gastroenterologa. Osoby z zaparciami stanowią 2-5% pacjentów gabinetów pediatrycznych oraz blisko 20% dzieci konsultowanych w poradniach gastrologicznych. U mniej więcej 40% dzieci z zaparciem dolegliwości utrzymują się od okresu niemowlęcego. Około 16% rodziców dzieci w wieku 2 lat zgłasza występowanie u potomstwa stale lub okresowo zaparć1-4. Najczęściej problem dotyczy pacjentów w wieku 1-4 lat. U dzieci zaparcie czynnościowe rozpoznaje się na podstawie IV kryteriów rzymskich5. Dodatkowo opiekunowie obserwują często wstrzymywanie oddania stolca przez dziecko oraz brudzenie kałem bielizny. W badaniu per rectum stwierdza się zalegające masy kałowe.

Zaparcie jest uwarunkowane wieloczynnikowo. Niewątpliwą rolę w wystąpieniu tych dolegliwości odgrywają: niedojrzałość przewodu pokarmowego, zaburzenia czucia trzewnego i regulacja osi mózgowo-jelitowej, zmiana składu mikroflory jelitowej, czynniki dietetyczne i/lub psychosocjalne. W patomechanizmie powstawania zaparcia uwzględnia się: zwiększone wchłanianie wody z jelita, zaburzenia pasażu jelitowego oraz dysfunkcję odcinka anorektalnego. Najczęściej wszystkie te czynniki występują równocześnie. Nie bez znaczenia pozostają też: zbyt krótki okres karmienia naturalnego, przejście z karmienia naturalnego na mleko krowie, zbyt mała objętość przyjmowanych płynów, dieta niskobłonnikowa. Wstrzymywanie wypróżnień przez dziecko, które stara się uniknąć nieprzyjemnych wrażeń związanych z defekacją, nasila objawy, co prowadzi do powstania błędnego koła. Dodatkowymi czynnikami mogącymi powodować zaparcia są współistniejąca alergia/nietolerancja pokarmowa1-4. Kryteria rozpoznania zaparcia czynnościowego w zależności od wieku przedstawiono w tabeli 1.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Diagnostyka zaparcia

W zdecydowanej większości przypadków diagnostyka zaparcia ogranicza się do prawidłowo zebranego wywiadu oraz badania przedmiotowego z uwzględnieniem badania per rectum, które [...]

Ocena pasażu jelitowego znaczników nieprzepuszczalnych dla promieni rentgenowskich (ROM test)

Część klinicystów uważa, że wskazaniami do wykonania tego badania są podejrzenie zaparcia związanego z uogólnionym zwolnieniem tranzytu oraz podejrzenie zaparcia związanego [...]

Scyntygrafia jelita grubego

Medycyna nuklearna ma swoje miejsce w pediatrii od wielu lat. Scyntygrafia mogłaby być stosowana do oceny pasażu jelitowego u dzieci, jednak [...]

Manometria odbytu

Badanie to jest uznawane za złoty standard diagnostyki zaburzeń funkcji neuromotorycznej jelita grubego w populacji pediatrycznej. Manometria mięśni odbytu i odbytnicy [...]

Manometria jelita cienkiego

Dzięki manometrii jelita cienkiego można zróżnicować przyczyny miogeniczne i neuropatyczne zaburzeń motoryki jelita. Jeśli manometria wykazuje normalną czynność skurczową i małą [...]

Bezprzewodowa kapsułka

Ta nowa metoda, w niewielkim stopniu inwazyjna, nie wiąże się ze szkodliwym działaniem promieni rentgenowskich. Pozwala ocenić funkcję motoryczną jelita grubego. [...]

Elektromagnetyczny system śledzenia kapsułki

Pierwsze doniesienia o zastosowaniu elektromagnetycznego systemu śledzenia kapsułki pojawiły się w 2009 roku. System 3D-Transit jest w stanie określić położenie oraz [...]

Dynamiczny rezonans magnetyczny

W ostatnich latach wzrasta znaczenie rezonansu magnetycznego w diagnostyce zaburzeń motoryki przewodu pokarmowego. Jego zastosowanie w populacji pediatrycznej jest ograniczone m.in. [...]

Podsumowanie

Zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego u dzieci bardzo często wywołują nasilony niepokój u opiekunów. Rodzice oczekują od lekarza uspokojenia, wsparcia oraz wyjaśnienia [...]

Do góry