prof. dr hab. n. med. Jarosław Peregud-Pogorzelski

Szanowni Państwo!

Przekazujemy Państwu kolejny numer „Pediatrii po Dyplomie”. Jestem przekonany, że zamieszczone w nim artykuły Państwa zainteresują i będą pomocne w codziennej pracy.

Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) jest przyczyną 5% nowotworów na świecie. Typy HPV wysokiego ryzyka, inaczej określane jako onkogenne, są silnie związane z rakiem szyjki macicy, gardła, odbytu, pochwy, sromu i prącia. HPV jest jedną z najczęstszych przyczyn chorób przenoszonych drogą płciową u aktywnych seksualnie osób obu płci. Mężczyzn uznaje się zarówno za nosicieli wirusa, jak i wektory transmisji zakażenia, co jest ważnym elementem łańcucha epidemiologicznego HPV. Kobiety natomiast są bardziej narażone na przeniesienie HPV na swoich partnerów płciowych niż mężczyźni na swoje partnerki. Wprowadzenie szczepień zarówno dla chłopców, jak i dla dziewczynek pozwala na wytworzenie odporności stadnej, a także na zapobieganie rozwojowi nowotworów wywoływanych przez HPV u mężczyzn. W artykule „Szczepienia przeciwko HPV z punktu widzenia ginekologa dziecięcego” omówiono skuteczność i bezpieczeństwo szczepionek przeciwko HPV w świetle badań klinicznych oraz zwrócono szczególną uwagę na rolę lekarzy w edukacji oraz profilaktyce pierwotnej raka szyjki macicy w Polsce.

Kaszel jest powszechnym problemem w praktyce pediatrycznej. Należy do najczęstszych przyczyn zgłaszania się rodziców z dziećmi na konsultacje lekarskie, a szczególnie kaszel przewlekły stanowi poważny problem medyczny i społeczny, gdyż wpływa na jakość życia zarówno dziecka, jak i jego rodziny. W artykule „Przedłużający się kaszel produktywny u dziecka” przedstawiono definicję i patofizjologię kaszlu przewlekłego u dzieci ze szczególnym uwzględnieniem kaszlu produktywnego oraz zaprezentowano algorytm postępowania.

Bóle wzrostowe są najczęstszą przyczyną zgłaszania się rodziców z dzieckiem do lekarza z powodu bólu kończyn. Są to nawracające bóle mięśniowo-szkieletowe o etiologii niezapalnej, występujące zazwyczaj u dzieci w wieku 4-8 lat. Zdefiniowano je jako przerywane bóle kończyn dolnych trwające co najmniej 3 miesiące, nieumiejscowione konkretnie w stawach i na tyle nasilone, że zakłócają sen dziecka. W rozpoznawaniu bólów wzrostowych stosowane są kryteria według Petersona, które obejmują objawy typowe dla bólów wzrostowych oraz kryteria wykluczenia, takie jak: przetrwały ból, ból w ciągu dnia, nocny ból przedłużający się do godzin rannych, ból jednej kończyny, ból stawu, objawy zapalenia w badaniu przedmiotowym. W artykule „Ból wzrostowy u dziecka a objawy alarmowe. Jak powinno wyglądać postępowanie?” omówiono charakterystykę bólów wzrostowych, kryteria ich rozpoznawania oraz postępowanie diagnostyczne.

Postęp technologiczny obserwowany na przestrzeni ostatnich lat pozwala na coraz lepsze obrazowanie patologii różnych narządów u dzieci. Świadomość zagrożeń związanych z wykorzystywaniem promieniowania rentgenowskiego oraz konieczność stosowania ochrony radiologicznej powodują, że większego znaczenia nabierają badania diagnostyczne metodą ultrasonografii lub rezonansu magnetycznego. Badania radiologiczne u dzieci są coraz częściej wykonywane w ośrodkach pozapediatrycznych, dlatego istnieje ciągła potrzeba kształcenia personelu, używania odpowiedniego sprzętu, przestrzegania procedur oraz aktualizacji informacji na temat stosowanych metod diagnostycznych. Wybór odpowiedniej metody oraz potrzeba wykonania konkretnych badań są bardzo ważne i powinny być dostosowane do wieku pacjenta oraz problemu diagnostycznego. W artykule „Metody obrazowania układu moczowego” dokonano przeglądu metod obrazowania w diagnostyce układu moczowego u dzieci oraz omówiono wskazania i przeciwwskazania do wykonania poszczególnych badań w populacji pediatrycznej.

Zachęcam Państwa również do zapoznania się z pozostałymi bardzo interesującymi artykułami zawartymi w prezentowanym wydaniu „Pediatrii po Dyplomie”.

Serdecznie zapraszam Państwa do lektury.