prof. dr hab. n. med. Jarosław Peregud-Pogorzelski

Szanowni Państwo!

Przekazujemy Państwu kolejny, wakacyjny numer „Pediatrii po Dyplomie”. Jestem przekonany, że zamieszczone w nim artykuły zainteresują Państwa i będą pomocne w codziennej pracy.

U dzieci najczęściej występuje cukrzyca typu 1, ale możliwe jest stwierdzenie także innych postaci cukrzycy, m.in. typu 2 związanej z otyłością, będącą coraz większym problemem w populacji pediatrycznej, czy cukrzyc monogenowych. Wzrastająca zachorowalność, zmiany obrazu klinicznego oraz często niespecyficzne objawy choroby mogą powodować trudności zarówno w rozpoznawaniu cukrzycy, jak i ustalaniu jej typu u dziecka. Kluczowe znaczenie mają dokładnie zebrany wywiad oraz szczegółowe badanie przedmiotowe. Wyniki badań laboratoryjnych powinny być zawsze interpretowane w odniesieniu do warunków ich wykonania oraz do stanu klinicznego pacjenta. W artykule „Wyzwania w diagnozowaniu cukrzycy u dzieci i młodzieży – na podstawie przypadków klinicznych” przedstawiono kryteria rozpoznawania zaburzeń tolerancji glukozy oraz dostępne metody stosowane w diagnostyce różnicowej typów cukrzycy u dzieci.

Astma oskrzelowa jest chorobą wieloczynnikową, o zmiennym, napadowym charakterze objawów. Przyczyną astmy oskrzelowej jest proces zapalny toczący się w oskrzelach, w czasie którego zwiększa się liczba komórek układu odpornościowego, a wydzielane przez nie substancje powodują skurcz oskrzeli. Typowymi objawami astmy oskrzelowej są: kaszel, duszność, świsty nad oskrzelami. Przy podejrzeniu i dalszym leczeniu astmy oskrzelowej zaleca się leczenie przewlekłe i doraźne w razie zaostrzeń. Dawkę leków można zmniejszyć w przypadku dobrej kontroli choroby. W artykule „Astma oskrzelowa – deeskalacja leczenia” omówiono algorytm diagnostyczno-terapeutyczny w astmie u dzieci i młodzieży oparty na rekomendacjach STAN4T.

Zespół jelita drażliwego (IBS) to jedno z najczęstszych zaburzeń przewodu pokarmowego należących do grupy chorób związanych z czynnościowym bólem brzucha (FAPD), w których mimo prawidłowego stanu jelita dochodzi do zaburzenia jego czynności. IBS charakteryzuje się przewlekłymi bólami brzucha, wzdęciami oraz nieregularnymi wypróżnieniami, które mogą przybrać formę biegunek, zaparć lub ich naprzemiennego występowania. W artykule „Zespół jelita drażliwego u dzieci. Część 2: Trudności w leczeniu IBS u dzieci – jak pokonać nawrotowość objawów?” dokonano przeglądu dostępnych metod leczenia IBS oraz przedstawiono, jak zapobiegać nawrotom objawów zaburzeń z grupy FAPD.

Żywienie noworodków o skrajnie niskiej urodzeniowej masie ciała (ELBW) stanowi jedno z największych wyzwań w neonatologii, gdyż ma kluczowe znaczenie zarówno dla krótkoterminowego przeżycia tych dzieci, jak i długoterminowych wyników zdrowotnych. Noworodki z ELBW wymagają specjalistycznego podejścia żywieniowego, które będzie naśladowało wewnątrzmaciczne trajektorie wzrostu, a przy tym uwzględniało specyficzne wyzwania związane z pobytem na oddziale intensywnej terapii (NICU). Zapotrzebowanie na składniki odżywcze u noworodków z ELBW różni się istotnie od potrzeb noworodków donoszonych, co wynika z odmiennego składu ich ciała oraz specyficznych wymagań metabolicznych. W artykule „Żywienie niemowląt z małą urodzeniową masą ciała – praktyczne zalecenia” podsumowano zaktualizowane strategie żywieniowe stosowane w grupie noworodków urodzonych przedwcześnie.

Zachęcam do zapoznania się z pozostałymi równie ciekawymi artykułami zawartymi w niniejszym wydaniu „Pediatrii po Dyplomie”.