W W międzynarodowej klasyfikacji chorób ICD-10 znajduje się kategoria „awersja seksualna i brak przyjemności seksualnej” (F52.1): perspektywa kontaktu seksualnego z partnerem powoduje niechęć, obawę bądź lęk w stopniu wystarczającym, by unikać tej aktywności seksualnej, lub jeśli dochodzi do niej, pojawiają się negatywne uczucia i niezdolność do przeżywania przyjemności. Niechęć nie jest spowodowana lękiem przed brakiem sprawności seksualnej.

Z raportu „Seksualność Polaków 1992-2016” wynika, że omawiany problem dotyczy 2,5% kobiet i 1,9% mężczyzn¹. W pracy Keddego czytamy, że spośród 8000 badanych zaburzenie ujawniało 4,5% kobiet i 2,4% mężczyzn². Z kolei Bakker rozpoznała je u 30% spośród 4200 badanych kobiet³. Nie jest to więc zjawisko marginalne. W klasyfikacji ICD-11 nie zostało jednak wymienione – alternatywą jest rozpoznanie zaburzeń penetracji (HA20) lub fobii specyficznej (6B03).

Usunięcie rozpoznania awersji w ICD-11 i w DSM-5 budzi kontrowersje u wielu ekspertów, ponieważ w praktyce klinicznej nie należy ona do rzadkości. Wśród jej najczęstszych przyczyn można wymienić: reakcję na zdradę partnera, zaniedbania higieniczne...