Koro jest zaburzeniem najczęściej spotykanym w Chinach i południowej Azji – charakteryzuje się fałszywym przekonaniem o kurczeniu się genitaliów i wciąganiu ich w głąb brzucha oraz silnym lękiem przed ich całkowitym zanikiem i grożącą z tego powodu śmiercią¹. Ma charakter hipochondryczny, formę pojedynczego dysmorficznego urojenia. Dotyczy głównie mężczyzn w wieku 30-40 lat. Pojawia się nagle u dotychczas zdrowej osoby i trwa od pół godziny do kilku dni. Silnemu lękowi towarzyszą zwykle objawy somatyczne, takie jak kołatanie serca, drżenie ciała czy nadmierna potliwość. Zdarza się, że pacjenci owładnięci panicznym lękiem, aby zapobiec zanikaniu penisa, dokonują dotkliwych samookaleczeń (np. poprzez przywiązywanie do członka ciężarka czy przypinanie go agrafką do wnętrza uda)².

Koro bardzo rzadko dotyka kobiet – w tej sytuacji są one przeświadczone o kurczeniu się i wciąganiu w głąb brzucha sutków bądź warg sromowych i łechtaczki. Zaburzenie to przebiega epizodycznie, a u 17% osób nim dotkniętych wykazuje tendencję do nawrotów^3,4. Zwykle występuje w postaci izolowanych przypadków, jednak w niektórych częściach świata, zwłaszcza wśród społeczności chińskiej, może przyjmować rozmiary epidemii, obejmując setki, a nawet tysiące osób w krótkim odstępie czasu⁵.

Uważa się, że koro jest zjawiskiem uwarunkowanym kulturowo, związanym z miejscowymi wierzeniami. Starochińskie koncepcje głoszą, że w czasie masturbacji lub samoistnych ejakulacji dochodzi do zachwiania równowagi między energią męską „yang” i kobiecą „yin”, co może skutkować objawami koro⁶. W niektórych rejonach powszechne są przekonania, że kurczenie się narządów płciowych wywołują moce zła⁷.

Etymologię nazwy najczęściej łączy się z malezyjskim terminem „koro”, które dosłownie oznacza głowę żółwia (kojarzy się kurczącego się penisa z chowającą się do skorupy głową żółwia). Pierwsze opisy tego egzotycznego zaburzenia pochodzą z okresu ok. 3000 lat p.n.e., z regionu Chin i Azji Południowo-Wschodniej, natomiast pierwszy opis podobnych objawów w świecie zachodnim dotyczy okresu średniowiecza^8,9.

Od lat 60. XX w. coraz częściej spotyka się w literaturze fachowej opisy zespołu koro występującego poza Azją u osób o bardzo różnorodnym pochodzeniu. Najczęściej są to przypadki niepełnoobjawowe (stąd nazwa „stany koropodobne”) i zwykle stanowią ...