Do 2019 r. nikt nie był w stanie wyobrazić sobie pandemii o tak globalnej skali. 4 marca 2020 r. Polskę nawiedził jeden z czterech jeźdźców Apokalipsy – zaraza. Wielu z nas po raz pierwszy doświadczyło poczucia zagrożenia, bezsilności i straty w obliczu choroby. Pierwszy raz tak wielu czuje tak samo.

Niejeden z nas doświadcza kryzysów emocjonalnych. Pandemia spowodowała załamanie w gospodarce, ekonomii, przemyśle, turystyce i nie mniejsze w systemie ochrony zdrowia. Jednym z obszarów szczególnie dotkniętych przez COVID-19 jest zdrowie psychiczne. Widzimy rosnącą zachorowalność na zaburzenia lękowe, depresyjne, zaburzenia związane ze stresem czy bezsenność¹.

Kryzys ten postawił psychiatrów przed niezwykle trudnym wyzwaniem. Liczba osób wymagających pomocy psychologiczno-psychiatrycznej diametralnie się zwiększyła, a możliwości komunikacyjne ze względu na obostrzenia epidemiologiczne zostały ograniczone. Ta sytuacja wymagała zaadaptowania się do nowej, trudnej zarówno dla lekarzy, jak i pacjentów rzeczywistości. Sztywne i nieugięte zasady oraz przekonania dotyczące naszej pracy, kontaktu lekarz–pacjent, przymierza terapeutycznego musiały ulec zmianom.

Zmiany systemowe i digitalizacja w psychiatrii, które rozwijały się swoim tempem, nabrały rozpędu. Akceleracja różnych form pomocy drugiemu umożliwia opiekę nad dużą częścią potrzebujących. Bez zdolności adaptacyjnych oraz konsolidacji nas, lekarz...

W XXI wieku jesteśmy świadkami cyfrowej rewolucji. Rozgrywa się ona także w psychiatrii z naszym udziałem. Prawdopodobnie jeszcze nigdy w przeszłości psychiatria nie rozwijała się tak szybko i intensywnie jak dziś2. Dzięki powszechnemu dostępowi d...