Per aspera ad astra

Zaburzenia psychiczne wśród pacjentów chorujących na łuszczycę

Witold Chmielnicki
Jacob Wall
Agata Najechalska
Magdalena Grykin
lek. Aneta Jaroszewska

Katedra Chorób Psychicznych i Psychosomatycznych, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

Adres do korespondencji:

lek. Aneta Jaroszewska

Katedra Chorób Psychicznych i Psychosomatycznych

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

al. Wojska Polskiego 35, 10-228 Olsztyn

  • Łuszczyca jako choroba ciała i duszy
  • Biologiczne i społeczne podłoże zaburzeń psychicznych u chorych na łuszczycę
  • Jak nowoczesne terapie biologiczne wpływają na stan psychiczny pacjentów

Statystyki dotyczące występowania zaburzeń depresyjnych wśród pacjentów leczonych z powodu łuszczycy wskazują, że ponad połowa z nich może doświadczać depresji. Ocenia się, że 1 na 20 chorych podejmuje próbę samobójczą w związku z łuszczycą1. Ponadto szacuje się, że nawet 48% pacjentów leczonych z powodu tego schorzenia może być dotkniętych zaburzeniami lękowymi2.

Przyczyn tak częstego występowania zaburzeń psychicznych w omawianej grupie można doszukiwać się przede wszystkim w czynnikach społecznych, takich jak stygmatyzacja chorych na łuszczycę i ich wykluczenie z codziennego życia spowodowane błędnym przeświadczeniem, że jest to choroba zakaźna3. Prowadzone w ostatnich latach badania wskazały ponadto na związek między występowaniem zaburzeń depresyjnych a podwyższonym stężeniem cytokin prozapalnych, takich jak czynnik martwicy nowotworów α (TNF-α – tumor necrosis factor alpha), interleukina 1β czy 6 (IL-1β, IL-6), a zatem cytokin, których stężenie jest również wyższe wśród pacjentów chorujących na łuszczycę3. Może to oznaczać, że pojawiające się w tej grupie zaburzenia depresyjne nie są jedynie efektem ostracyzmu społecznego, lecz stanowią ważne zagadnienie z zakresu psychodermatologii.

Związek między łuszczycą a zaburzeniami psychicznymi

Łuszczyca jest przewlekłą chorobą autozapalną o podłożu genetycznym, immunologicznym oraz środowiskowym. Mechanizmów prowadzących do jej wystąpienia jest wiele, ale na potrzeby artykułu skupiliśmy się na kilku z nich. Predyspozycje genetyczne stwierdza się w ok. 35-50% przypadków łuszczycy4. Według najnowszych badań wytypowano 60 loci związanych z podatnością na tę chorobę, a głównym allelem ryzyka jest HLA-C*06:02 w locus PSORS1 (6p21.33)5,6.

Istotną rolę w patogenezie łuszczycy odgrywają również mechanizmy epigenetyczne, tj. hipermetylacja DNA w wykwitach łuszczycowych, hipoacetylacja histonu H4 oraz nieprawidłowa ekspresja mikroRNA. Kolejnym ważnym czynnikiem chorobotwórczym jest prz...

Wystąpienie u chorych na łuszczycę przewlekłego stanu zapalnego pozwala na jej powiązanie z tzw. cytokinową teorią depresji (tab. 1). Teoria ta zakłada, że objawy pojawiające się wśród chorych na depresję są efektem działania cytokin prozapalnych....

Warto również podkreślić wpływ cytokin prozapalnych na istotną w rozwoju zaburzeń psychicznych plastyczność neuronów. Mogą one bowiem w znaczący sposób indukować proces przekaźnictwa glutaminergicznego, którego ważnym elementem końcowym jest zmnie...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Związek między łuszczycą a zaburzeniami psychicznymi

Łuszczyca jest przewlekłą chorobą autozapalną o podłożu genetycznym, immunologicznym oraz środowiskowym. Mechanizmów prowadzących do jej wystąpienia jest wiele, ale na potrzeby [...]

Podsumowanie

W artykule opisano problem występowania zaburzeń psychicznych wśród pacjentów chorujących na łuszczycę. Analizie poddano m.in. korelację między obecnością przewlekłego stanu zapalnego [...]
Do góry