Opis przypadku

Kobieta, lat 91, została przywieziona przez zespół ratownictwa medycznego (ZRM) na szpitalny oddział ratunkowy (SOR) z powodu upadku z własnej wysokości, który miał miejsce kilka dni wcześniej, oraz zaznaczonego wysiłku oddechowego. Od czasu zdarzenia pacjentka nie wstawała z łóżka, nie zgłosiła się też przez ten czas do lekarza. Przyznała, że upadki zdarzały się jej regularnie co kilka dni. Stanowczo negowała uraz i zawroty głowy, nudności oraz wymioty. Poinformowała o znacząco od kilku dni nasilonych dolegliwościach bólowych okolicy lewego stawu biodrowego, promieniujących do pachwiny. Stosowała leki przeciwbólowe, które nie dawały większej ulgi. Negowała utratę przytomności. W wywiadzie m.in.: nadciśnienie tętnicze, utrwalone migotanie przedsionków, przewlekła niewydolność krążenia, włóknienie płuc oraz przewlekła choroba nerek.

W badaniu przedmiotowym pacjentka w stanie ogólnym średnim. Przytomna, w zachowanym kontakcie słowno-logicznym. Zorientowana auto- i allopsychicznie. Bez gorączki. Nad polami płucnymi szmer oddechowy pęcherzykowy zaostrzony, z licznymi trzeszczeniami nad środkowymi i dolnymi polami płucnymi. Dodatkowo słyszalne świsty nad lewym płucem. Wydolna krążeniowo oraz oddechowo. Ciśnienie tętnicze 114/83 mmHg, czynność serca niemiarowa, o częstości ok. 80/minutę. Saturacja 96-98% bez tlenoterapii biernej. Brzuch miękki, niebolesny, bez oporów patologicznych. Perystaltyka zachowana. Objaw Goldflama obustronnie ujemny. Objaw Chełmońskiego ujemny. W badaniu palpacyjnym miednicy oraz kończyn dolnych bolesność podczas badania okolicy lewego stawu biodrowego. Kończyna dolna lewa zrotowana do zewnątrz, względnie skrócona.