Na konkretnych przykładach pokazujemy, jak odnowić uszkodzoną ceramikę uzupełnień protetycznych

W postępowaniu rehabilitacyjnym układu stomatologicznego często stosujemy różnego rodzaju stałe uzupełnienia protetyczne. Konstrukcje te mogą być w formie koron lub mostów wykonywanych na bazie szkieletu stopów metali: zwykle chromowo-niklowych i chromowo-kobaltowych lub szkieletu ceramicznego najczęściej z tlenku cyrkonu.[1,2] Szkielety ze względów estetycznych i funkcjonalnych pokrywamy, czyli licujemy, materiałami złożonymi (tzw. kompozytami) albo ceramiką licującą, zwaną potocznie porcelaną. Połączenia pomiędzy bazą uzupełnienia wykonaną ze stopów metali a olicowaniem ceramicznym występują na drodze połączenia chemicznego i mechanicznego. W pierwszej fazie na szkielecie stopowym powstają tlenki metali, które chemicznie łączą się z ceramiką licującą na zasadzie połączeń chemicznych podczas obróbki termicznej w piecu.[3]

Podczas niej dochodzi do skurczu materiału licującego, który mechanicznie „obejmuje” szkielet konstrukcji protetycznej. W przypadku napalania ceramiki na szkielet z ceramiki tlenku cyrkonu tylko mechanizm mechanicznego skurczu utrzymuje ją na miejscu. W wyniku skurczu zewnętrznej warstwy licującej dochodzi do powstawania naprężeń pomiędzy warstwą ceramiki a szkieletem uzupełnienia, szczególnie gdy grubość warstwy zewnętrznej przekracza 1,5 mm.[4]

Jak naprawiać?

Podczas pracy układu stomatognatycznego dochodzi do znacznych obciążeń poszczególnych jego elementów, które mogą spowodować przeciążenia w uzupełnieniach protetycznych. Manifestacją tych przeciążeń mogą być odpryski ceramiki licującej, tzw. chippi...