Endodoncja

Jednowizytowe leczenie endodontyczne zębów ze zmianami w obrębie tkanek okołowierzchołkowych

Lek. dent. Tomasz Olek

Studium Doktoranckie, Wydział Lekarsko-Dentystyczny w Zabrzu, SUM w Katowicach, kierownik: prof. dr hab. med. Bogna Drozdzowska

Katedra i Zakład Stomatologii Zachowawczej z Endodoncją, Wydział Lekarsko-Dentystyczny w Zabrzu, SUM w Katowicach, kierownik: prof. dr hab. med. Marta Tanasiewicz

Centrum Stomatologii Olmedical, Częstochowa

Adres do korespondencji: Lek. dent. Tomasz Olek, ul. Krynicka 1/3, 42-221 Częstochowa, tel. 783 77 40 77, e-mail: tomaszolek@olmed.eu

Coraz częściej obserwuję, że pacjenci po zakwalifikowaniu do ekstrakcji poszukują lekarza, który podejmie się próby ratowania zęba. Nie chcą usuwać zębów, ponieważ coraz lepiej zdają sobie sprawę z konsekwencji związanych z utratą pojedynczego zęba. Pewną barierę stanowią finanse. Niestety dobre leczenie endodontyczne nie jest tanie. Wymaga zastosowania dodatkowego wyposażenia oraz wielu instrumentów, które w praktyce często okazują się jednorazowego użytku. Wymaga również doświadczonego i zgranego zespołu, który poświęci odpowiednią ilość czasu na rzetelne przeprowadzenie zabiegu. Jednak prawie zawsze podjęcie leczenia endodontycznego w odcinku przednim, celem pozostawienia zęba w jamie ustnej, będzie tańsze niż odbudowa utraconego zęba za pomocą mostu protetycznego lub implantu.

Inaczej sytuacja wygląda w przypadku zębów trzonowych. Skomplikowane ponowne leczenie endodontyczne zęba z usunięciem złamanego instrumentu, a następnie wykonanie wkładów koronowo-korzeniowych oraz korony protetycznej może okazać się droższe i obarczone większym ryzykiem niepowodzenia niż ekstrakcja i implantacja.

Odsetek powodzenia prawidłowo przeprowadzonego leczenia endodontycznego określa się obecnie na poziomie 92-98 proc.[2-5] Przyczyną rozbieżności jest brak jednoznacznych kryteriów powodzenia leczenia oraz indywidualne zdolności lekarzy w aspekcie interpretacji obrazów radiologicznych.[6] Nawet ten sam stomatolog może po pewnym czasie zmienić opinię na temat tego, co widzi na obrazie radiologicznym.[7]

Według Europejskiego Towarzystwa Endodontycznego (European Society of Endodontology) za prawidłowy wynik leczenia endodontycznego uznaje się brak bólu, obrzęku lub innych objawów, brak przetoki oraz zachowanie funkcji tkanek okołowierzchołkowych i prawidłową szparę ozębnej wokół korzenia.[8]

Do powstania niepowodzenia leczenia endodontycznego najczęściej dochodzi w przypadku:

  • obecności zmian w obrębie tkanek okołowierzchołkowych,
  • pominięcia kanału korzeniowego,
  • błędów podczas preparacji i obturacji,
  • niewłaściwej dekontaminacji chemicznej (nieodpowiednie środki, zbyt mała ich objętość),
  • pracy bez zastosowania koferdamu (aseptyka),
  • zastosowania materiału tymczasowego do zamknięcia dostępu do jamy zęba,
  • nieprawidłowej ostatecznej odbudowy części koronowej zęba.

Zmiany okołowierzchołkowe

Zmiany okołowierzchołkowe powstają najczęściej jako następstwo chorób miazgi, które w większości przypadków są spowodowane zakażeniami bakteryjnymi. Wśród pozostałych czynników powstania zmian w obrębie tkanek okołowierzchołkowych wyróżnia się czynniki mechaniczne (mikrourazy, urazy, parafunkcje zwarciowe) i jatrogenne.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Naprawa czy regeneracja?

Proces regeneracji zachodzi wtedy, gdy patologicznie zmienione tkanki okołowierzchołkowe zostaną całkowicie przekształcone do ich pierwotnej formy oraz funkcji przez tkanki macierzyste. [...]

Przypadek 1

Pacjentka K.M, lat 64, w kwietniu 2014 roku zgłosiła się do swojego stomatologa celem leczenia zęba 43. Lekarz oczyścił i opracował [...]

Przypadek 2

Pacjent R.A., lat 25, zgłosił się w listopadzie 2016 roku do gabinetu celem kompleksowego leczenia. W wywiadzie brak dolegliwości zębowych. Skierowano [...]

Przypadek 3

Pacjentka M.P., lat 25, została skierowana przez swojego dentystę do Poradni Chirurgii Stomatologicznej celem konsultacji, w wyniku której ząb 34 został [...]

Podsumowanie

Leczenie zmian zlokalizowanych w obrębie tkanek okołowierzchołkowych jest trudnym procesem terapeutycznym, wymagającym od lekarza i jego zespołu sumienności, dokładności oraz cierpliwości. [...]
Do góry