ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Zarządzanie praktyką
Miękkie umiejętności asystentki stomatologicznej – niedoceniany obszar kompetencji
Mariusz Oboda
Aleksandra Brońska-Jankowska
W artykule zaprezentowany został profil profesjonalnej asystentki z uwzględnieniem kompetencji miękkich. Wskazano, które obszary są kluczowe i opisano, w jaki sposób błędy w rekrutacji asysty mają wpływ na pracę lekarza, zespołu oraz całej praktyki. Jednocześnie zaznaczono, że istotne jest dostrzeżenie potencjału kandydata oraz zmotywowanie go do rozwoju.
Obowiązki asystentki stomatologicznej często bywają ograniczane do posiadana niezbędnej wiedzy merytorycznej, spełniania próśb lekarza, profesjonalnego asystowania. Nie oddaje to jednak w pełni obszaru jej działania. Zwyczajowo lekarz w pierwszej kolejności bierze pod uwagę kompetencje twarde asystentek i wydaje się to oczywiste. Jednak zakres zadań i umiejętności asystentki powinny być dużo szersze i warto wziąć pod uwagę także te aspekty nazywane miękkimi, które mogą okazać się bardzo ważne i zdecydować o tym, czy współpraca na linii lekarz-asysta będzie się dobrze układać.
Niedocenianie miękkich kompetencji asystentek utrudnia także efektywne funkcjonowanie całego zespołu. Wszystko zaczyna się już na poziomie rekrutacji.
Określić wymagania
Nasza wieloletnia praktyka pokazuje, że opieranie się jedynie na kompetencjach twardych podczas rekrutacji bywa niewystarczające. Dlatego kluczowe jest, by jeszcze przed jej rozpoczęciem stworzyć bardzo szczegółowe wyobrażenie osoby, która świetnie sprawdzi się na tym stanowisku. Poznać jej pożądane cechy, kompetencje, styl działania, określić wymagania, które staną przed asystentką w różnych sytuacjach. Wyobrażenie powinno być bardzo realistyczne i możliwie najbardziej szczegółowe, a także uwzględniać miękkie umiejętności, które opisujemy w dalszej części tego artykułu. Takie mentalne wyobrażenie pozwoli nam stworzyć model pożądanych cech asystentki i wynikających z nich zachowań, które zwiększą szansę uzyskania w przyszłości satysfakcjonujących efektów – nie tylko w obszarze asystowania, ale również funkcjonowania tej osoby w relacji z lekarzem, pacjentem i całym zespołem.