Jako lekarze dentyści wielokrotnie pytamy pacjentów, jak powinny wyglądać ich wymarzone zęby. Najczęściej odpowiadają, że chcieliby, aby były równe i białe. Są to bardzo ważne cechy, ale okazuje się, że niejedyne, gdyż na odbiór i ocenę naszego uśmiechu wpływa również to, co otacza zęby.

Tłem dla uśmiechu są wargi i zadbana skóra. Pewne niedoskonałości, takie jak asymetria czy utrata jędrności, można skorygować, czerpiąc z osiągnięć medycyny estetycznej. Często już samo pomalowanie ust czerwoną szminką podkreśla na zasadzie kontrastu biel naszych zębów.

Twarz

W stomatologii istnieją normy, które opisują proporcje twarzy oraz harmonijny uśmiech. Oczywiste jest, że są to zasady, które bardzo trudno odtworzyć w pełni u każdego pacjenta, ale ich znajomość pozwala na osiągnięcie maksymalnie zadowalającego efektu estetycznego.

Analiza zewnątrzustna twarzy zawiera ocenę linii symetrii – pionowej prostej dzielącej twarz na stronę prawą i lewą. W idealnej twarzy pokrywa się ona z linią pośrodkową zębów¹. Nie oznacza to jednak, że uśmiech jest nieestetyczny, jeśli nie spełnia tego parametru. Stwierdzono, że dopuszczalne jest nawet kilkumilimetrowe odchylenie, pod warunkiem że linia dzieląca siekacze jest równoległa do linii pośrodkowej² (ryc. 1).

Kolejna zasada to równość 3 odcinków twarzy: górnego, środkowego i dolnego (ryc. 1). Ich granice to linia owłosienia głowy, linia brwi, dolna krawędź nosa i dolna krawędź bródki. Twarz jest uznawana za harmonijną, jeśli linie: brwi, kątów ust i skrzydełek nosa są do siebie równoległe, a linia symetrii twarzy jest do nich wszystkich prostopadła¹. W badaniach przeprowadzonych na 140 osobach (70 kobiet i 70 mężczyzn) wykazano, że linia pośrodkowa twarzy w 94,3% pokrywa się z linią pośrodkową szczęki, a 80% badanych posiada pozytywną linię uśmiechu³.