Opis przypadku

Zastosowanie protokołu Alt-Ramec u 10-letniej pacjentki z wadą klasy III Angle’a

lek. dent. Katarzyna Wołowiec1
lek. dent. Agata Kozłowska-Czekała1
dr n. med. Adam Skiba2

1Poradnia Ortodoncji, Centralny Szpital Kliniczny, Uniwersytet Medyczny w Łodzi

2Zakład Ortodoncji, Katedra Stomatologii Wieku Rozwojowego, Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Adres do korespondencji:

lek. dent. Katarzyna Wołowiec

Poradnia Ortodoncji

Centralny Szpital Kliniczny

Uniwersytet Medyczny w Łodzi

ul. Pomorska 251

92-213 Łódź

e-mail: katarzyna.wolowiec@umed.lodz.pl

  • Wady klasy III – przyczyny występowania i epidemiologia
  • Przedstawienie przypadku dotyczącego korekty wady doprzedniej z zastosowaniem protokołu Alt-Ramec (alternating rapid maxillary expansion and constriction) – procedury mającej na celu zwiększenie ruchomości szwów okołoszczękowych, ułatwiającej protrakcję szczęki wraz z maską twarzową

Wady klasy III (potocznie nazywane doprzednimi) mogą mieć charakter szkieletowy, powstały w wyniku zaburzenia równowagi w rozwoju szczęki i żuchwy. Mogą być również wynikiem nadmiernego doprzedniego wzrostu części zębodołowej żuchwy, przy prawidłowych relacjach kostnych. Wspólną cechą wad doprzednich jest ujemny nagryz poziomy, tzn. ustawienie zębów w przednim odcinku żuchwy przed zębami w przednim odcinku górnego łuku zębowego. W rysach twarzy obserwujemy wygładzenie bruzdy wargowo-bródkowej oraz wysunięcie wargi dolnej1. Szkieletowa klasa III jest zwykle związana z retrognatyczną lub hipoplastyczną szczęką (micrognathia), rzadziej z prognatyczną żuchwą2. Czasem jest to kombinacja retrognatycznej i/lub mikrognatycznej szczęki z prognatyczną i/lub makrognatyczną żuchwą.

Częstość występowania zaburzeń zębodołowo-szkieletowych klasy III różni się w zależności od grupy etnicznej i rejonu geograficznego, w którym jest przeprowadzane dane badanie, i wynosi od 0 do 26,7%3. W Europie grupa ta stanowi ok. 2-6% wszystkich wad zgryzu, natomiast w populacji azjatyckiej jest większa: od 4 do 14%4,5.

Wady klasy III są rezultatem wpływu czynników wrodzonych, w tym uwarunkowanych genetycznie, oraz środowiskowych6. Obecne wyniki badań dowodzą, że nadmierny wzrost żuchwy jest spowodowany głównie przez komponentę dziedziczną – historyczny przykład to nasilenie ekspresji prognatyzmu w kolejnych pokoleniach dynastii Habsburgów7. Sam mechanizm dziedziczenia nie jest dokładnie wyjaśniony8,9. Czynniki miejscowe mogące wypływać na wady klasy III to:

  • zaburzenia budowy kości twarzowej części czaszki związane z niedrożnością nosa i dysfunkcją oddychania
  • niemowlęcy typ połykania
  • dysfunkcja mowy
  • nieprawidłowa postawa ciała
  • przerost języka lub migdałków podniebiennych
  • przedwczesna utrata mlecznych zębów siecznych w szczęce lub zębów bocznych w żuchwie
  • krótkie wędzidełko języka
  • wrodzone defekty anatomiczne takie jak rozszczep podniebienia pierwotnego lub wewnątrzłonowy uraz twarzy.

Natomiast do czynników predysponujących należy zaliczyć endokrynopatie oraz choroby przebiegające z obniżonym napięciem mięśniowym, m.in. zespół Downa10.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Przebieg leczenia

Pierwszy etap zakładał korektę ujemnego nagryzu poziomego siekaczy poprzez protrakcję szczęki. W trakcie terapii zastosowano stały wewnątrzustny aparat typu Haas ze [...]

Wyniki

W wyniku przeprowadzonego leczenia uzyskano prawidłowy nagryz poziomy. Poprawie uległ profil pacjentki z wysunięciem wargi górnej, a tym samym zmniejszył się [...]

Dyskusja

W przeszłości, gdy występował nadmierny wzrost żuchwy, a szczęka nie wykazywała cech niedorozwoju w wymiarze doprzednim i poprzecznym, leczenie odraczano do [...]

Do góry