Bardzo dobra znajomość anatomii korzeni i kanałów korzeniowych jest podstawowym warunkiem przeprowadzenia prawidłowego leczenia kanałowego. Pominięcie właściwego opracowania i szczelnego wypełnienia jednego lub więcej kanałów korzeniowych stanowi częstą przyczynę niepowodzenia terapii endodontycznej¹.

Jak wynika z literatury, leczenie kanałowe zębów przedtrzonowych szczęki stanowi aż 15,8-21,5% wszystkich przypadków postępowania endodontycznego. Podejmując się leczenia, należy pamiętać, że zęby te mogą mieć bardzo zróżnicowaną budowę morfologiczną. Pierwszy ząb przedtrzonowy szczęki w przeważającej liczbie przypadków (70-80%) ma dwa korzenie i dwa kanały o konfiguracji I lub IV wg Weine’a. Jeden korzeń z jednym lub dwoma kanałami typu III, II lub I wg Weine’a występuje w 20-30% przypadków, natomiast bardzo rzadko (1-2% przypadków) stwierdza się trzy korzenie i trzy kanały korzeniowe. Mogą to być wówczas zarówno dwa kanały policzkowe oraz jeden podniebienny, jak i dwa kanały podniebienne i jeden policzkowy². Na przykład Karunakaran i wsp. w badaniu metodą tomografii stożkowej, które objęło 586 usuniętych pierwszych zębów przedtrzonowych szczęki, stwierdzili, że odsetek występowania trzech kanałów korzeniowych wyniósł 1,7%. Dodatkowo zaobserwowano występowanie dwóch różnych typów zębów trójkanałowych − dwukorzeniowych zębów trójkanałowych oraz trójkorzeniowych zębów trójkanałowych².

Drugi ząb przedtrzonowy szczęki ma najczęściej jeden korzeń z jednym lub dwoma kanałami. Jednak i w tym przypadku mogą występować zęby o konfiguracji trójkanałowej³.