Według badań stany zapalne tkanek miękkich i twardych wokół wszczepów stomatologicznych mogą dotykać nawet ponad połowę pacjentów mających takie uzupełnienia. Zatem już na etapie planowania terapii implantoprotetycznej istotna staje się znajomość czynników ryzyka periimplantitis i mucositis. Taka wiedza umożliwia świadome zarządzanie ryzykiem, a w niektórych przypadkach jego znaczne zmniejszenie. Obecnie wiemy, że pacjenci palący tytoń, leczeni z powodu zapaleń przyzębia oraz chorujący na cukrzycę mają niższy współczynnik przetrwania implantów. Rokowanie pogarszają również brak regularnych kontroli, zła higiena oraz niewystarczająca ilość dziąsła rogowaciejącego lub związanego wokół wszczepów. Natomiast płeć i wiek nie wpływają znacząco na prognozę.

Epidemiologia powikłań implantoprotetycznych

Szacuje się, że powikłania leczenia implantoprotetycznego, jakimi są mucositis i periimplantitis, mogą dotyczyć od 1 do nawet 65% pacjentów. Stan zapalny tkanek miękkich wokół implantów bywa procesem odwracalnym, jednak pozostawiony bez interwencji niejednokrotnie prowadzi do stopniowej i nieodwracalnej utraty podparcia kostnego¹.

Jako główną przyczynę periimplantitis i mucositis podaje się zakażenie bakteriami chorobotwórczymi, lecz przebieg kliniczny i długotrwałe konsekwencje mogą zależeć od czynników takich jak wcześniejsze schorzenia periodontologiczne, palenie tytoniu, choroby ogólne czy błędy w trakcie rehabilitacji protetycznej. Należy również pamiętać, że tkanki otaczające implanty mają obniżoną odporność na infekcje, co czyni z nich miejsce mniej odporne (locus minoris resistentiae)².

Analiza komplikacji leczenia implantoprotetycznego nie jest prosta, ponieważ istnieje wiele nieścisłości i różnic nawet na tak podstawowym poziomie jak określenie, czym właściwie jest periimplantitis. Okazuje się bowiem, że autorzy jednego z przeglądów systematycznych doliczyli się aż 34 definicji tego powikłania³. Większość z nich określało je jako stan postępującej utraty kości brzeżnej o głębokości sondowania ≥6 mm, której towarzyszy krwawienie podczas sondowania (BoP − bleeding on probing) z pogłębianiem kieszonki (PPD − pocket probing depth) lub bez pogłębiania⁴. Podczas ósmych Europejskich Warsztatów Periodontologicznych w 2012 r. ustalono zaś wartość progową „prawidłowej” utraty wyrostka brzeżnego związanej z przebudową wyrostka po implantacji na maksymalnie 2 mm⁵.