Profilaktyka fluorkowa to jedna z najskuteczniejszych form zapobiegania próchnicy. Fluor m.in. promuje remineralizację szkliwa, umożliwia powstawanie fluoroapatytu, który jest bardziej odporny na atak kwasów niż hydroksyapatyt, a także hamuje na drodze enzymatycznej produkcję kwasów bakteryjnych. Jednak jego nadmiar może prowadzić do powstania na zębach nieprawidłowości rozwojowych szkliwa nazywanych fluorozą. Najczęściej dotyczy ona zębów przedtrzonowych i drugich trzonowych, a także brzegów siecznych siekaczy górnych, występuje też symetrycznie na powierzchniach zębów jednoimiennych. Może przyjmować postać kredowobiałych zmętnień lub plam, a w cięższych przypadkach bywa, że towarzyszy jej również hipoplazja szkliwa.

Postanowiono zbadać wzajemną zależność pomiędzy różnymi stopniami nasilenia fluorozy, występowaniem próchnicy, a liczbą bakterii S. mutans.