Zapalenie przyzębia (periodontitis) charakteryzuje się postępującą destrukcją aparatu podtrzymującego zęby, przy czym głównymi cechami są kliniczna utrata przyczepu (CAL – clinical attachment loss), radiograficznie oceniana utrata kości wyrostka zębodołowego, obecność kieszonek przyzębnych oraz krwawienie¹. Chorobę przyzębia klinicznie ocenia się poprzez zdefiniowanie stadium i stopnia jej zaawansowania. Stadium obejmuje nasilenie, zasięg i rozmieszczenie schorzenia, a także przewidywaną złożoność jego leczenia. Stopień zaawansowania obejmuje dodatkowe cechy biologiczne choroby, w tym obserwowany i/lub przewidywany wskaźnik progresji, przewidywane wyniki leczenia oraz ryzyko, że choroba lub jej leczenie wpłynie niekorzystnie na ogólny stan zdrowia pacjenta¹.

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na fakt, że pacjenci z chorobą przyzębia w wywiadzie wykazują 2-krotnie wyższe ryzyko utraty implantu w porównaniu z pacjentami bez zapalenia przyzębia oraz 3,3-krotnie większe ryzyko wystąpienia periimplantitis².

Stan zapalny tkanek przyzębia w przebiegu choroby przyzębia jest spowodowany dysbiozą mikroflory jamy ustnej związaną z występowaniem bakterii periopatogennych, które wchodzą w skład płytki nazębnej. Płytka nazębna jest biofilmem pokrywającym wszystkie tkanki jamy ustnej i zęby, a jeśli nie zostanie skutecznie wyeliminowana podczas domowych praktyk higieny jamy ustnej, to dojrzewa, powodując selekcję Gram(-), beztlenowej populacji bogatej w bakterie periodontopatogenne. Nagromadzenie płytki nazębnej zwykle wywołuje zapalenie dziąseł, które charakteryzuje się ich krwawieniem. Bakterie w płytce nazębnej mają znaczący wpływ na proces zapalny, ale układ odpornościowy pacjenta również odgrywa istotną rolę w utracie tkanek przyzębia w przebiegu zapalenia przyzębia.

Choroba przyzębia może prowadzić do utraty zębów i stanowi poważne wyzwanie dla wszczepiania implantów stomatologicznych ze względu na utratę kości, które są jedną ze struktur mocujących ząb w zębodole. Skuteczne wszczepienie implantów dentystycznych zależy od zdrowej kości i tkanek miękkich, które często są naruszone przez proces zapalny u pacjentów z periodontitis.