Klauzula sumienia nie będzie oznaczała wskazania innego miejsca

Lekarz odmawiający świadczenia ze względu na przekonania nie będzie musiał wskazywać, kto je wykona – taki przepis znalazł się w ustawie o zawodach lekarza i lekarza dentysty przygotowywanej przez resort na bazie projektu rezydentów.
Według „Dziennika Gazety Prawnej”, to kolejna już wrzutka do nowelizacji ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, której konsultacje zakończyły się w zeszłym tygodniu. Choć lekarze liczyli na przyjęcie projektu bez zmian, jednak resort nie zaakceptował wszystkich propozycji, dodał za to kilka własnych.
Jedną z nich są przepisy realizujące wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 7 października 2015 r. (sygn. akt K 12/14), w którym stwierdzono niekonstytucyjność obowiązku – nałożonego na lekarzy powołujących się na klauzulę sumienia – informowania o tym, gdzie można wykonać świadczenie, którego odmawiają.
TK zakwestionował przepis, zgodnie z którym lekarz, powołując się na sumienie, musi wskazać realne możliwości uzyskania tego świadczenia u innego lekarza lub w innym podmiocie leczniczym. W projekcie ministerialnej ustawy ten obowiązek znika, co jest zgodne z oczekiwaniami lekarzy. Nie wskazuje jednak, co w tej sytuacji ma zrobić pacjent.
Ale projekt noweli nie jest jedynym pomysłem na uregulowanie kwestii klauzuli sumienia. Własną propozycję przygotowała w listopadzie senacka Komisja praw człowieka, praworządności i petycji. Senatorowie postanowili rozszerzyć klauzulę sumienia i objąć nią diagnostów laboratoryjnych. Co ciekawe, nie uwzględniono farmaceutów, których część także domaga się prawa wyboru.
W projekcie senackim jeśli lekarz, pielęgniarka lub diagnosta odmówią, to pacjenta pokierować miałaby zatrudniająca lekarza placówka. Co, jeśli zarządzającym placówką jest lekarz? Na to pytanie odpowiedzi brak. Dlatego można się spodziewać, że w toku prac parlamentarnych projekt będzie burzliwie dyskutowany.
Przypomnijmy, że zapis o klauzuli sumienia był projektem poselskim, uchwalonym w 1996 r. za rządu SLD i PSL.