Specjalizacja z efektem zaskoczenia

Na stronie Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego pojawił się program specjalizacji w dziedzinie pediatrii (moduł podstawowy i moduł specjalistyczny) dla lekarzy nieposiadających odpowiedniej specjalizacji I lub II stopnia, bądź tytułu specjalisty w odpowiedniej dziedzinie medycyny. Zmiana dotyczy lekarzy zakwalifikowanych do specjalizacji, począwszy od ostatniego postępowania kwalifikacyjnego, które odbyło się wiosną 2019 roku.

W ocenie Naczelnej Rady Lekarskiej działa to na niekorzyść tych, którzy już się szkolą. Samorząd lekarski mówi wprost, że zmiana wprowadzona w ten sposób oznacza chaos i w istotny sposób utrudnia lekarzom zakończenie szkolenia specjalizacyjnego. „Wprowadzanie zmian w programach specjalizacji musi odbywać się w sposób uporządkowany i nie może zaskakiwać osób odbywających szkolenie specjalizacyjne i jednostek prowadzących to szkolenie” – czytamy w stanowisku NIL.

Chodzi m.in. o dodanie kolejnych kursów. „Ich skutkiem jest często, tak jak w przypadku wprowadzenia kursu z opieki paliatywnej do modułu podstawowego w dziedzinie pediatrii, zmniejszenie liczby dni przeznaczonych na samokształcenie” – uprzedza Naczelna Rada Lekarska i apeluje do resortu zdrowia o wycofanie aktualizacji programu specjalizacji. 

W dokumencie aktualizującym program w zakresie pediatrii z 25 czerwca tego roku czytamy, że lekarzowi odbywającemu kształcenie specjalizacyjne przysługuje od stycznia tego roku

6 dni rocznie na samokształcenie, przeznaczonych na udział w konferencjach, kursach

naukowych, kursach doskonalących i innych szkoleniach. Termin i sposób wykorzystania dodatkowych dni wskazuje w uzgodnieniu z lekarzem kierownik specjalizacji poprzez odpowiednie skrócenie innych obowiązkowych elementów szkolenia specjalizacyjnego. Jednak skrócenie to nie może dotyczyć kursów specjalizacyjnych, ale jedynie stażu podstawowego lub staży kierunkowych, przy czym wszystkie elementy szkolenia specjalizacyjnego (staże) muszą być zrealizowane i zaliczone. Kierownik specjalizacji w pierwszej kolejności decyduje o odpowiednim skróceniu czasu trwania stażu podstawowego, a jedynie w przypadku braku takiej możliwości odpowiednio skraca czas trwania staży kierunkowych, przy czym staż kierunkowy nie może ulec skróceniu o więcej niż połowę czasu trwania przewidzianego programem specjalizacji.