Szanowni Państwo,
drogie Koleżanki i Koledzy!

W artykule wstępnym tego zeszytu „Chirurgii po Dyplomie” nie sposób nie napisać o wielkim sukcesie polskiej transplantologii, jaką był ratujący życie przeszczep twarzy. Biorąc pod uwagę fakt, że był to pierwszy tego rodzaju przeszczep na świecie, tym większe uznanie i szacunek należą się zespołowi lekarzy z Centrum Onkologii w Gliwicach. Wszyscy, którzy zajmują się przeszczepianiem narządów, doskonale wiedzą, że przeszczepienie twarzy wymaga wielu lat przygotowań, ogromnej wiedzy i doświadczenia klinicznego oraz wielkiego wysiłku organizacyjnego. Wszystkie te warunki spełnił zespół transplantologów z Gliwic, co przełożyło się na perfekcyjnie przeprowadzoną operację. Z ogromną przyjemnością przyłączamy się do płynących zewsząd gratulacji.

W pierwszych dniach maja Ministerstwo Zdrowia przedstawiło projekty zmian w ustawie refundacyjnej. Skutki wprowadzonej w ubiegłym roku ustawy odczuwają zarówno lekarze, jak i chorzy. Zmniejszenie wydatków NFZ na refundację (prawie 2 mld złotych) chorzy odczuli dotkliwie, gdyż sami muszą płacić za lekarstwa więcej niż dotychczas. Więcej pieniędzy na leki wydają także szpitale, ponieważ utraciły możliwość indywidualnego negocjowania cen. W wielu punktach założenia nowej ustawy są słuszne. Przywraca ona szpitalom możliwość indywidualnego negocjowania cen leków i zwalnia je z obowiązku kupowania najtańszych leków z listy refundacyjnej. Ograniczy lub wyeliminuje tzw. handel równoległy, który był przyczyną braku wielu podstawowych leków sprzedawanych przez hurtownie z dużym zyskiem za granicę. Ustawa ułatwi procedury indywidualnego importu leków niedopuszczonych w Polsce do obrotu. Dużym ułatwieniem dla chorych będzie zagwarantowany w nowej ustawie 3-miesięczny okres wprowadzania zmiany cen leków refundowanych. Dotychczas ogłaszano je zwykle z kilkudniowym wyprzedzeniem, co zaskakiwało chorych i lekarzy. Ministerstwo zapowiada również zmniejszenie różnic cen leków zależnych od dawki. Obecnie różnice te bywają bardzo duże. Kolejne dwa ułatwienia to możliwość przepisywania antybiotyków z 50-procentową odpłatnością bez konieczności wcześniejszego oznaczania lekowrażliwości drobnoustrojów oraz zobowiązanie farmaceuty do informowania chorych o tańszych zamiennikach leków. Trzeba mieć nadzieję, że zmiany w ustawie refundacyjnej wejdą w życie już wkrótce i korzystnie wpłyną na dostępność oraz ceny leków.

W zeszycie, który Państwo otrzymujecie, przygotowaliśmy zróżnicowane tematycznie artykuły. Zawracam uwagę na bardzo interesującą pracę poświęconą epidemiologii obrażeń ciała. Praca wszechstronnie i przekrojowo omawia przyczyny i następstwa obrażeń ciała w skali światowej. Ogromna ilość informacji zawarta w tym doniesieniu z pewnością będzie przydatna dla wielu z Państwa. Kolejnym artykułem, który chciałbym polecić, jest druga część opracowania prof. Waldemara Kostewicza omawiająca najważniejsze publikacje oryginalne poświęcone chirurgii laparoskopowej ogłoszone w 2012 r. Tę część pracy poświęcono laparoskopowemu leczeniu choroby refluksowej przełyku, operacjom laparoskopowym wykonywanym z powodu otyłości olbrzymiej oraz wycięciu żołądka metodą laparoskopową. W tym zeszycie rozpoczynamy publikację prac pod ogólnym tytułem „Kiedy chirurg prosi o konsultację…”. Tym razem poprosiliśmy o konsultację diabetologów, prof. Edwarda Franka i dr Alicję Milczarczyk. W tym niezwykle starannie przygotowanym doniesieniu znajdziecie Państwo podstawową, praktyczną wiedzę na temat postępowania z chorym na cukrzycę w okresie okołooperacyjnym. Zwracam Państwa uwagę na artykuł poświęcony rozpoznawaniu i leczeniu perforacji przełyku. W dobie powszechnie wykonywanych endoskopii przewodu pokarmowego nieuniknione są również powikłania. Perforacja przełyku prowadząca do zapalenia śródpiersia stwarza bezpośrednie zagrożenie życia. Dlatego znajomość objawów oraz zasad i możliwości leczenia tego powikłania często decydują o losach chorego.

Niezwykle ważny problem porusza artykuł autorów z Poznania omawiający przyczyny, objawy oraz zasady rozpoznawania i leczenia zespołu ciasnoty przedziałów powięziowych. Mimo że towarzyszy on wielu urazom i stosowanym przez nas metodom leczenia, często zapominamy o jego znaczeniu dla uratowania kończyny. Mam nadzieję, że każdy z Państwa znajdzie w tym zeszycie coś interesującego.