OPIS PRZYPADKU

19 lutego 2014 roku rodzice zgłosili się z 9-letnią dziewczynką do izby przyjęć szpitala, aby wykonać diagnostykę i przeprowadzić leczenie przewlekłej biegunki. Dziewczynka oddawała luźne stolce bez domieszki krwi i śluzu. W wywiadzie od grudnia 2013 roku odnotowano budzące dziecko ze snu bóle śródbrzusza, którym towarzyszyły odruchy wymiotne. Rodzice zgłosili osłabienie apetytu i utratę masy ciała o około 2 kg w ciągu 3 miesięcy. Dolegliwościom towarzyszyło wypadanie włosów oraz okresowe pobolewanie stawów ramiennych, łokciowych i kolanowych. Pomimo diagnostyki radiologicznej i laboratoryjnej nie znaleziono przyczyny bólu stawów, dolegliwości te ustąpiły już w trakcie hospitalizacji. Podjęto próbę leczenia kotrimoksazolem (trimetoprim z sulfametoksazolem), ponieważ podejrzewano bakteryjne podłoże objawów. Stan dziecka jednak się nie poprawił. W badaniu przedmiotowym jamy brzusznej brzuch był miękki, bolesny w śródbrzuszu, bez objawów otrzewnowych i oporów patologicznych. Dziewczynka była konsultowana dwukrotnie w styczniu 2014 roku: przeprowadzono konsultację chirurgiczną, nie zdiagnozowano jednak innych przyczyn opisywanych dolegliwości, i konsultację dermatologiczną, podczas której wykluczono rozpoznanie łysienia plackowatego. Ambulatoryjnie wykluczono tło zakaźne i pasożytnicze dolegliwości (nie stwierdzono jaj pasożytów w kale i nie wyhodowano z próbki kału ani pałeczek Salmonella, ani bakterii z rodzaju Shigella). Wykonane w dniu przyjęcia podstawowe badania laboratoryjne i badanie USG nie wykazały nieprawidłowości. Z kolei w wodorowym teście oddechowym z glukozą stwierdzono cechy zespołu jelitowego przerostu bakteryjnego, co było podstawą do rozpoczęcia dożylnej terapii metronidazolem. Ponieważ dotychczasowa diagnostyka i leczenie okazały się nieskuteczne – dolegliwości nadal się utrzymywały – zadecydowano o rozszerzeniu diagnostyki obrazowej. W piątym dniu hospitalizacji wykonano badanie endoskopowe górnego odcinka przewodu pokarmowego, w którym uwidoczniono w żołądku masywny trichobezoar sięgający dwunastnicy. Ze względu na niemożność endoskopowego usunięcia bezoaru dziewczynkę przeniesiono do Kliniki Chirurgii, Traumatologii i Urologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, gdzie w znieczuleniu ogólnym przeprowadzono zabieg laparotomii. Wykonano cięcie po lewej stronie, otwarto jamę brzuszną, uwidaczniając żołądek. Wynicowany żołądek rozcięto i usunięto z niego trichobezoar. Zszyto żołądek, przepłukano jamę brzuszną. Ranę zszyto warstwowo.