Tętniaki okołonerkowe

Nie ma jednego ogólnego określenia na tętniaki z krótką szyją i/lub obejmujące tętnice trzewne. Na potrzeby opracowania wytycznych European Society for Vascular Surgery (ESVS) powołany Guideline Writing Committee proponuje następujące nazwy i definicje:

Za tętniaki okołonerkowe (JAAA – juxtarenal abdominal aortic aneurysm) uznaje się tętniaki obejmujące aortę pod tętnicami nerkowymi, bez objęcia procesem chorobowym samych tętnic nerkowych, wymagające podczas operacji otwartych klemowania aorty powyżej tętnic nerkowych – to tętniaki z tzw. krótką szyją (o długości szyi <10 mm). Czasami w piśmiennictwie anglosaskim używa się określenia pararenal AAA.

Tętniaki nadnerkowe (SRAAA – suprarenal abdominal aortic aneurysm) to zmiany tętniakowe sięgające do tętnicy krezkowej górnej, wymagające operacji jednej lub obu tętnic nerkowych. Inaczej są nazywane tętniakami bez szyi. W piśmiennictwie anglosaskim stosowane jest także określenie paravisceral AAA w przypadku objęcia procesem chorobowym tętnic trzewnych. Jak dotąd różnica między nadnerkowymi tętniakami aorty brzusznej a typem IV tętniaków piersiowo-brzusznych według Crawforda nie została sprecyzowana.

Nie ma jednoznacznych wyników badań dotyczących ryzyka pękania tętniaków i naturalnego rozwoju choroby u pacjentów z JAAA. W większości doniesień operacje zarówno otwarte, jak i wewnątrznaczyniowe były przeprowadzane u chorych, u których średnica tętniaków wynosiła około 6 cm. Śmiertelność okołooperacyjna w obu grupach pacjentów wynosiła około 4%. Opierając się na wynikach badań, należy przyjąć, że graniczną wartością dla JAAA powinno być 5,5 cm. Odnotowano, że u osób z większą zmianą wzrastała śmiertelność okołooperacyjna. U większości pacjentów tętniaki okołonerkowe nie dają objawów klinicznych i są diagnozowane przypadkowo. W obserwacji chorych wymagana jest kontrola za pomocą angiografii tomografii komputerowej (angio-TK), gdyż badania nieinwazyjne, takie jak ultrasonografia (USG), najczęściej nie są wystarczająco wiarygodne.