Żylaki kończyn dolnych – metody postępowania

prof. dr hab. n. med. Dariusz Janczak

lek. Maciej Antkiewicz

Katedra i Klinika Chirurgii Naczyniowej, Ogólnej i Transplantacyjnej, Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu

Adres do korespondencji:

prof. dr hab. n. med. Dariusz Janczak

Katedra i Klinika Chirurgii Naczyniowej, Ogólnej i Transplantacyjnej,

Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu

ul. Borowska 213, 50-556 Wrocław

e-mail: dariusz.janczak@umed.wroc.pl

  • Opis przypadków pacjentów z niewydolnością żylną
  • Badanie USG – nieinwazyjna i precyzyjna ocena żylaków
  • Kompresjoterapia, leczenie chirurgiczne oraz małoinwazyjne metody leczenia żylaków


Żylaki, czyli nadmiernie poszerzone żyły, są często jedną z postaci przewlekłej niewydolności żylnej. Niemniej mogą występować także samodzielnie jako izolowana jednostka chorobowa1. Według skali CEAP (akronim od słów: clinical – objawy kliniczne, etiological – etiologia, anatomical – lokalizacja anatomiczna, pathophysiological – patofizjologia) wyróżniamy następujące stopnie zaawansowania objawów przewlekłej niewydolności żylnej:

  • 0 – zmiany niewidoczne i niewyczuwalne
  • 1 – teleangiektazje i żylaki siatkowate
  • 2 – żylaki
  • 3 – obrzęk
  • 4 – zmiany skórne
  • 5 – wygojone owrzodzenie
  • 6 – czynne owrzodzenie2,3.

Najliczniejszą grupę stanowią pacjenci zakwalifikowani do kategorii 1 i 2. Choroba rozwija się wraz z wiekiem, dlatego objawy dotyczą przede wszystkim starszych pacjentów, ponadto 3 razy częściej występują u kobiet niż u mężczyzn. Poza wiekiem i płcią wyróżnia się następujące czynniki ryzyka: przebyte zapalenia i urazy żył, stojący i siedzący tryb pracy, rodzinne występowanie przewlekłej niewydolności żylnej, otyłość, ciąża1-3.

Najczęściej podstawą patofizjologii żylaków jest upośledzenie powrotu krwi z kończyn dolnych w kierunku serca w przebiegu uszkodzenia zastawek żylnych. Konsekwencją jest cofanie się, czyli refluks, krwi żylnej w kierunku kończyn, co prowadzi do wzrostu ciśnienia żylnego. Zarówno ściany żył, jak i kolejne, leżące poniżej zastawki ulegają degeneracji, wskutek czego choroba postępuje2,3.

W najnowszych badaniach wykazano, że problem przewlekłej niewydolności żylnej dotyczy znacznej części populacji po 50 roku życia: 21,2% mężczyzn i 12% kobiet. Należy pamiętać także, że niewydolność żylna wielokrotnie jest zbyt późno rozpoznawana1,3. Wynika to m.in. z faktu, że choroba przebiega w początkowej fazie w sposób powolny i bezobjawowy. Zaawansowana niewydolność żylna w znacznym stopniu pogarsza jakość życia pacjentów oraz niesie za sobą duże straty socjoekonomiczne. Dlatego tak ważne jest jak najwcześniejsze postawienie właściwej diagnozy i włączenie skutecznego leczenia2,3.

Opis przypadku 1

Kobieta, lat 72, chorująca na nadciśnienie tętnicze, po przebytych około 20 lat wcześniej zabiegach usunięcia obu żył odpiszczelowych z powodu żylaków została obecnie zakwalifikowana do endoprotezoplastyki stawów biodrowych. Ze względu na widoc...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Opis przypadku 2

Mężczyzna, lat 68, chorujący na nadciśnienie tętnicze i hiperlipidemię zgłosił się do poradni angiochirurgicznej z powodu niegojącego się owrzodzenia okolicy kostki przyśrodkowej z towarzyszącymi [...]

Omówienie

Opisane przypadki pokazują, jak istotne jest indywidualne potraktowanie chorego z niewydolnością żylną. Każdy z opisanych pacjentów wymagał odmiennego podejścia, niemniej u obojga chorych kluczowa [...]

Podsumowanie

U pacjenta z podejrzeniem niewydolności żylnej kluczowe są jak najszybsze wykonanie badania USG z opcją dopplerowską i na podstawie wyniku kwalifikacja do leczenia, optymalnie zabiegowego [...]

Do góry