Zatrzymanie fizjologicznego pasażu treści pokarmowej w jelicie grubym nazywamy niedrożnością jelita grubego. Wyróżniamy niedrożność mechaniczną, w której dochodzi do zamknięcia światła jelita, i porażenną, której istotą jest zatrzymanie perystaltyki przewodu pokarmowego. Do 3 najczęstszych przyczyn niedrożności mechanicznej jelita grubego zaliczamy: raka odbytnicy lub innego guza powodującego ucisk na okrężnicę, zwężenie w przebiegu choroby uchyłkowej okrężnicy i skręt okrężnicy.

Skrętem okrężnicy określa się sytuację, w której dochodzi do skręcenia nadmiernie wydłużonego fragmentu jelita wokół osi własnej krezki, co prowadzi do zamknięcia światła jelita w miejscu skrętu, a także w wyniku zaciśnięcia się unaczynienia do upośledzenia dopływu krwi do okrężnicy mogącego skutkować niedokrwieniem, martwicą i perforacją narządu. Najczęściej obserwuje się nadmierne wydłużenie esicy (60-75%), a w drugiej kolejności kątnicy (25-40%).

W Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych skręt okrężnicy odpowiada za 10-15% wszystkich przypadków niedrożności jelita grubego, a główną lokalizacją skręcenia jest esica, zwłaszcza u mężczyzn w podeszłym wieku. Problem dotyczy zwykle osób w 6-8 dekadzie życia, pacjentów hospitalizowanych oraz cierpiących na przewlekłe zaparcia, zaburzenia neuropsychologiczne lub istotne choroby współistniejące.

Znacznie częściej do skrętu okrężnicy dochodzi w krajach Afryki, Azji, Bliskiego Wschodu, Europy Wschodniej i Ameryki Południowej. Mieszkańcy wszystkich tych regionów stosują dietę bogatą w błonnik, co jest uważane za czynnik predysponujący do skrętu esicy. Na tych endemicznych obszarach problem dotyczy młodszych osób, w większości mężczyzn.

W skali globalnej skręt kątnicy jest znacznie rzadszy niż skręt esicy, stanowi 10-15% wszystkich przypadków i dotyka głównie kobiety w 6 dekadzie życia.

Leczenie skrętu okrężnicy zależy od jego lokalizacji oraz obrazu klinicznego. Przy doborze strategii terapeutycznej bierze się pod uwagę: żywotność okrężnicy, szanse na ustąpienie objawów niedrożności, a także zapobieganie nawrotowi dolegliwości. Co istotne, aż u 50% pacjentów skutecznie leczonych tylko zachowawczo, bez interwencji chirurgicznej, dochodzi do nawrotu, który wiąże się z ryzykiem niedokrwienia i perforacji^1,2.