Leczenie chirurgiczne nerki wędrującej

lek. Adam Przepiera

prof. dr hab. n. med. Marcin Słojewski

Klinika Urologii i Onkologii Urologicznej, Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie

Adres do korespondencji:

lek. Adam Przepiera

Klinika Urologii i Onkologii Urologicznej,

Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie

al. Powstańców Wielkopolskich 72, 70-111 Szczecin

e-mail: przepiera@gmail.com

  • Jak rozpoznać tzw. nerkę wędrującą? O czynnikach ryzyka, objawach i diagnostyce nefroptozy
  • Nefropeksja, czyli przegląd chirurgicznych metod leczenia nefroptozy
  • Propozycja algorytmu diagnostyczno-terapeutycznego u pacjentów z podejrzeniem/rozpoznaniem nefroptozy

„Nerka ruchoma” lub „nerka wędrująca” to popularne, tradycyjne, ale nie w pełni ścisłe, określenia nerki opadniętej. Oba sugerują bowiem, że nerka przemieszcza się w stosunku do swojego fizjologicznego położenia w dowolnym kierunku. W rzeczywistości wskutek osłabienia naturalnego umocowania nerki dochodzi do jej grawitacyjnego przemieszczania, a zatem dokładniej istotę i mechanizm tego stanu określa pojęcie „nerka opadnięta”1. W literaturze naukowej przyjęto, aby do określenia tego zjawiska używać nazwy „nefroptoza” (spolszczona wersja słowa „nephroptosis” z języka greckiego).

Jeżeli nefroptozie towarzyszą objawy kliniczne i/lub dolegliwości, jest ona klasyfikowana jako choroba i definiowana jako przypadek, gdy nerka przemieszcza się (opada) względem swojego fizjologicznego położenia o 1,5 kręgu u mężczyzn i 2 kręgi u kobiet, co stanowi odległość 4-5 cm2,3. Powyższe zmiany położenia nerki mają zwykle charakter nabyty i występują wskutek osłabienia fizjologicznego umocowania nerki.

Odmiennym rodzajem zmiany położenia nerki są zmiany wrodzone określane jako przemieszczenie położenia nerki (ectopia renis). Dochodzi do takiej sytuacji, gdy w życiu płodowym nerka zatrzymuje się w procesie wstępowania, a tkanka nerkotwórcza przesuwa się ku górze w okolicę lędźwiową. Wówczas nerka wykształcona w procesie rozwoju płodu może zachować niskie i zmienne położenie, co jest w istocie zaburzeniem położenia. Nerka taka może leżeć poniżej fizjologicznego położenia, np. w dole biodrowym, a nawet w miednicy mniejszej1. W niniejszym artykule skoncentrowano się na nabytej zmianie położenia nerki.

Umocowanie i ruchomość nerek

Nerki leżą zaotrzewnowo w okolicy lędźwiowej po obu stronach kręgosłupa. Ich umocowanie przestrzenne możliwe jest z udziałem otrzewnej, która częściowo pokrywa ich powierzchnię przednią, przylegające trzewia (w odniesieniu do nerki prawej – wątrob...

Nabyte zmiany położenia nerki

Szczególną rolę w umocowaniu nerki odgrywają pasma łącznotkankowe, które łączą powięź nerkową z otoczeniem, a zwłaszcza z przeponą. Nerka otoczona jest torebką tłuszczową, która na stronie tylnej zawiera 2-3-centymetrową warstwę tłuszczu. Torebka ...

  • w następstwie osłabienia konstytucjonalnego aparatu łącznotkankowego (u osoby o astenicznej budowie ciała)
  • po przebytych licznych ciążach na skutek rozluźnienia zaotrzewnowej tkanki łącznej.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Konsekwencje zdrowotne opadnięcia nerki

Przy pionowej postawie ciała opadnięta nerka ustawia się początkowo równolegle do kręgosłupa, ale po pewnym czasie obraca się dookoła osi strzałkowej. [...]

Objawy nefroptozy

W pierwszej połowie XX wieku, do czasu opracowania instrumentalnych metod diagnozowania nefroptozy (badania ultrasonograficznego [USG], urografii), rozpoznanie ustalano na podstawie badania palpacyjnego [...]

Diagnostyka obrazowa nefroptozy

Podstawowa wiedza w zakresie zmian anatomicznych, do których dochodzi w wyniku nefroptozy – wydłużenie tętnicy nerkowej z równoczesnym zmniejszeniem jej światła oraz zmiana kąta [...]

Decyzja o leczeniu chirurgicznym

Po wykonaniu pełnej diagnostyki potwierdzającej nefroptozę oraz – co ważne – jej wpływ na funkcję nerki i układu moczowego wskazane jest rozważenie [...]

Leczenie chirurgiczne nefroptozy – nefropeksja

Nefropeksja to zabieg polegający na przymocowaniu nerki do mięśni tylnej ściany jamy brzusznej wykonywany, aby zapobiec opadaniu narządu w pozycji pionowej ciała [...]

Nefropeksja laparoskopowa

Rozwój techniki laparoskopowej w ciągu ostatnich 25 lat w zakresie zarówno optymalnych algorytmów postępowania, jak i coraz bardziej precyzyjnego instrumentarium spowodował, że metoda ta [...]

Przezskórna nefropeksja

Na podstawie 20-letniego doświadczenia w wykonywaniu w praktyce klinicznej nefrostomii przezskórnej (przetoka nerkowo-skórna wytworzona operacyjnie) oraz przez­skórnej nefrolitotrypsji (przezskórne usunięcie złogów nerki) wykazano, [...]

Nefropeksja laparoskopowa z asystą robota

Procedura zaotrzewnowej nefropeksji laparoskopowej jest technicznie trudna i wymaga od operatora dużego doświadczenia w zakładaniu właściwych, ciasnych szwów w ograniczonej przestrzeni roboczej. Zastosowanie manipulatora [...]

Podsumowanie

Chirurgiczne umocowanie nerki należy rozważyć w wyselekcjonowanych przypadkach u pacjentów z długotrwałymi objawami klinicznymi. Rozpoznanie nefroptozy trzeba potwierdzić w badaniach obrazowych – scyntygrafii i metodą kolorowego [...]
Do góry